Ανακαλύφθηκε άγαλμα της θεάς Κυβέλης της εποχής του Βασιλείου του Πόντου .

Σχεδόν άθικτη σε ηλικία 2100 ετών
Μοναδικό άγαλμα της Κυβέλης αναδύθηκε από τη γη του Πόντου

Ένα μοναδικό άγαλμα της θεάς Κυβέλης ανακάλυψαν αρχαιολόγοι στα Κοτύωρα του Πόντου.
Πρόκειται για άγαλμα 2.100 ετών, ύψους 1,10 μέτρων και βάρους 200 κιλών, που αναπαριστά τη θεά Κυβέλη καθήμενη. Βρέθηκε σχεδόν άθικτο, κατά τη διάρκεια των ανασκαφών που γίνονται στον
αρχαιολογικό χώρο Κουρούλ Καλεσί, ο οποίος βρίσκεται στην επαρχία των Κοτυώρων (Όρντου).

 Το άγαλμα αναμένεται να μεταφερθεί στο Αρχαιολογικό Μουσείο των Κοτυώρων.

Σύμφωνα με τον επικεφαλής της ανασκαφικής αποστολής και πρόεδρο του τμήματος Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Γκαζί, καθηγητή Σουλεϊμάν Γιουτζέλ Σενγιούρτ, είναι το πρώτο μαρμάρινο άγαλμα που βρίσκεται στην περιοχή. Ο ίδιος εκτίμησε ότι πρόκειται για εύρημα μεγάλης αξίας. Το άγαλμα διατηρήθηκε σε άριστη κατάσταση στην πορεία των αιώνων, μετά την ήττα του Μιθριδάτη ΣΤ’ και την κατάλυση του Βασιλείου του Πόντου τον 1ο αιώνα π.Χ από το ρωμαϊκό στρατό.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΣΧΕΤΙΚΑ 

Η μητέρα θεά Κυβέλη έλκει την καταγωγή της από τη Φρυγία, λατρεύτηκε όμως και στον ελλαδικό χώρο με την ονομασία Ρέα, ενώ η λατρεία της μεταφέρθηκε αυτούσια από τη Μικρά Ασία και στη Ρώμη. Ήταν κόρη του Ουρανού και της Γης, θεωρούνταν η θεά της γης και η μητέρα των θεών. Με τον Κρόνο απέκτησε πολλά παιδιά, μεταξύ των οποίων είναι ο Δίας, η Ήρα, ο Ποσειδώνας και ο Πλούτωνας.

Η λατρεία της συνδέθηκε με τον μύθο του Άττιδος και οι λατρευτικές εκδηλώσεις έπαιρναν οργιαστικό χαρακτήρα, συμβολίζοντας την περιοδική αναγέννηση της φύσης.

Υπάρχουν διάφορες εκδοχές του μύθου του Άττιδος, ο οποίος σύμφωνα με μία από τις επικρατέστερες εκδοχές ήταν γιος της Κυβέλης (Άγδιστις στη Φρυγία) και τον γέννησε ούσα παρθένα. Όταν ο Άττις ενηλικιώθηκε θα παντρευόταν τη φρυγική Πεσσινούντα, κόρη του βασιλιά.

Η Άγδιστις που ήθελε δικό της τον νέο, παρουσιάστηκε στον γάμο και από την υπερβολική ζηλοτυπία της ανάγκασε τον Άττι να αυτοευνουχισθεί. Η Άγδιστις, μετάνιωσε για την πράξη της και παρακάλεσε τον Δία να ξαναφέρει στη ζωή τον Άττι. Σύμφωνα με τον μύθο, ο Αττις αναστήθηκε και παρά την απροθυμία του, ο Δίας υποσχέθηκε στην Άγδιστη ότι το σώμα του δεν θα φθειρόταν ποτέ.

Πολλά στοιχεία της λατρείας αυτής υιοθετήθηκαν αργότερα από τους χριστιανούς, όπως ο βασανιστικός θάνατος του Άττιδος, η παρθένα μητέρα του, ο θάνατος του ως μέσο κάθαρσης των ανθρώπων, ο θρήνος και στη συνέχεια το γλέντι που ακολουθούσε την ανάστασή του.

ΜΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Γιάννης Μανδαλίδης στο in.gr 
ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ Pontos news

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

TΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

Ακόμη έναν ελληνικό τάφο του 350 π.Χ. βρήκαν στην Αμισό του Πόντου …

Ένας 2300 ετών ταφικός θάλαμος της «Ελληνιστικής» Ελληνικής  περιόδου βρέθηκε σε ένα εργοτάξιο στην Αμισό (Σαμψούντα) στον Πόντο της Μ. Ασίας .

Ένα  μνήμα ανακαλύφθηκε κατά τη διάρκεια ενός εξωραϊσμού για τις υπάρχουσες εκεί ανασκαφές  που διεξάγονται στη Σαμψούντα (Αμισός) από το Μουσείο Αρχαιολογίας και Εθνογραφίας, στα πλαίσια λοιπόν αυτών των εργασιών βρέθηκε ελληνικός τάφος της εποχής των λεγομένων «ελληνιστικών» ετών που συναντάμε σε όλη την τότε Ελληνική επικράτεια .

Ο θάλαμος βρίσκεται σε ένα αρχαιολογικό χώρο στην περιοχή του Toptepe.Τα τοιχώματα του έγιναν με εργασία τοιχοποιίας από τεμάχια  φυσικής πέτρας , έχει διάδρομο, ο ονομαζόμενος  «δρόμος» και έχει 12 μέτρα μήκος. Το τόξο της οροφής  του διάδρομου έχει ύψος περίπου 2,8 μ. και το πλάτος του διαδρόμου είναι 2,5 μέτρα.

Ο Δήμαρχος της περιοχής είπε ότι η Σαμψούντα (Αμισός) ήταν μια πόλη με εξέχουσα θέση στην αρχαιότητα. «Αυτή η ανακάλυψη θα κάνει το Έργο μας εδώ να έχει ακόμη περισσότερο νόημα»

 Η  Αμισός, ιδρύθηκε  μεταξύ των ετών 760-750 π.Χ. από τους Μιλήσιους και ακμάζει χάρη στο εμπόριο και τον ελληνικό πολιτισμό  για πολλούς αιώνες.

~~{ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ }~~

Η Αμισός ήταν ελληνική πόλη και λιμάνι του Πόντου. Βρισκόταν στις ακτές της Μαύρης θάλασσας, στο δέλτα των ποταμών Άλυος και Ίριδος. Έχει ταυτιστεί με τα ερείπια ενός αρχαίου οικισμού ΒΔ της σύγχρονης πόλης Σαμψούντας (Samsun). Η θέση τησ ήταν ιδιαίτερα προνομιακή, αφού η εδαφική της διαμόρφωση ευνοούσε τον ελλιμενισμό μεγάλων εμπορικών πλοίων, γεγονός το οποίο κατέστησε σταδιακά την πόλη ακμάζον λιμάνι. Η Αμισός γειτνίαζε και με τον πολυσύχναστο εμπορικό δρόμο που συνέδεε τις ακτές με την ενδοχώρα του Πόντου και την Καππαδοκία. Όπως είναι φυσικό, οι δύο αυτές παράμετροι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της πόλης σε μείζον εμπορικό κέντρο του αρχαίου κόσμου.

Οι αρχαίες πηγές πιστοποιούν ότι η Αμισός ήταν η δεύτερη σε ισχύ πόλη στην περιοχή μετά τη γειτονική της Σινώπη.1 Ενδεικτική της σπουδαιότητάς της είναι η περιγραφή του γεωγράφου Στράβωνα, ο οποίος την αποκαλεί «αξιολογώτατη» πόλη. Ο χαρακτηρισμός αυτός απαντά και σε μεταγενέστερες πηγές, στοιχείο που αποδεικνύει ότι η πόλη διατήρησε αναλλοίωτη τη σημασία της και στη Βυζαντινή περίοδο.2 Το ελληνικό στοιχείο ήταν ιδιαίτερα έντονο στη γύρω περιοχή. Πέραν της Σινώπης εκεί βρίσκονταν και άλλες ακμάζουσες ελληνικές αποικίες, όπως η Ηράκλεια και η Τραπεζούντα.
Η αρχαία, ρωμαϊκή και βυζαντινή πόλη βρίσκονταν σε ένα μεγάλο ακρωτήριο ΒΔ της σύγχρονης πόλης. Σήμερα ο χώρος αποτελεί στρατιωτική ζώνη και η πρόσβαση απαγορεύεται.

Η περιοχή διαθέτει πρόσβαση από νότια, η οποία ήταν πολύ εύκολο να προστατευτεί σε περίπτωση επίθεσης. Το 19ο μάλιστα αιώνα σώζονταν τα ερείπια των τειχών της Ελληνιστικής περιόδου και ημικυκλικών πύργων στην ακρόπολη, καθώς και ένας ναός με κίονες και ανάγλυφη διακόσμηση. Αναφέρεται επίσης ότι διάσπαρτα ερείπια της αρχαίας πόλης εκτείνονταν στην ενδοχώρα σε έκταση 1 χλμ.

Τα ερείπια που σώζονται σήμερα είναι ελάχιστα, ενώ οι υπάρχουσες επιγραφές δεν επαρκούν για την ταύτιση των αρχαίων οικοδομημάτων. Σώζονται μόνο κάποιες υπόγειες δεξαμενές, καθώς και λαξευτοί τάφοι, ενώ ένα αξιόλογο ενεπίγραφο ψηφιδωτό με τη Θέτιδα και τον Αχιλλέα που βρέθηκε εκεί έχει μεταφερθεί στο μουσείο της Σαμψούντας. Το αρχαίο αγκυροβόλιο της πόλης βρισκόταν βόρεια από το σύγχρονο και προστατευόταν από δύο μόλους.

     ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ    

Μυκηναϊκό αγγείο βρέθηκε στην Βουλγαρία

Ένα σπάνιο εύρημα, ένα σχεδόν άρτιο μυκηναϊκό αλάβαστρο (αγγείο αρωμάτων), εντοπίστηκε φέτος το καλοκαίρι κατά τις ανασκαφές που γίνονται στη θέση της ύστερης Εποχής του Χαλκού (13ος αιώνας π. Χ.) στο Μπρέστο της νοτιοδυτικής Βουλγαρίας.
Το 1913 η περιοχή είχε καταληφθεί από τον Ελληνικό στρατό ,αλλά κατόπιν με την συνθήκη ειρήνης των Βαλκανικών Πολέμων την δώσαμε στην Βουλγαρία.

Ιστοσελίδες αρχαιολογικών ειδήσεων, αλλά και η βουλγαρική μη κερδοσκοπική οργάνωση Balkan Heritage Foundation (www.bhfieldschool.org/news/new-mycenaean-find-from-sw-bulgaria), αναφέρονται στο εύρημα, το οποίο ανακοίνωσε πρόσφατα το Νέο Βουλγαρικό Πανεπιστήμιο, που συμμετέχει στο ερευνητικό πρόγραμμα.

Ένα  σχεδόν πλήρες μυκηναϊκό αγγείο, ένα αλάβαστρο που χρησιμοποιείται ως δοχείο για αλοιφές, βρέθηκε φέτος το καλοκαίρι ανήκει στην  Ύστερη Εποχή του Χαλκού (13ος αι. π.Χ.) σε οικισμό στη  Νοτιοδυτική Βουλγαρία.Η  Μυκηναϊκή κεραμική  σπάνια έχει βρεθεί στη Βουλγαρία μέχρι τώρα.

Κεραμική της μυκηναϊκής εποχής είναι πολύ σπάνια στην περιοχή. Η εύρεση του αγγείου ρίχνει φως
στις σχέσεις που αναπτύχθηκαν μεταξύ των πληθυσμών στην περιοχή της νότιας οροσειράς της Βουλγαρίας και των αστικών κέντρων του Αιγαίου την εποχή των μυκηναϊκών ανακτόρων.

 Η θέση με την ισχυρή οχύρωση στο Μπρέστο, που βρίσκεται στην περιοχή του σημερινού χωριού Μπάνια της περιφέρειας του Ράζλογκ, ανασκάπτεται από διεθνή ομάδα αρχαιολόγων (Πανεπιστήμιο Λούντβιχ-Μαξιμίλιαν του Μονάχου και Νέο Βουλγαρικό Πανεπιστήμιο της Σόφιας), στην οποία συμμετέχουν και σπουδαστές από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία και την Αυστραλία.

Ο οικισμός βρίσκεται στις παρυφές λόφου και περιβάλλεται από τη στροφή ενός παραποτάμου του Νέστου. Το μυκηναϊκό αγγείο βρέθηκε σε πέρασμα, δίπλα σε ένα πολύ μεγάλο κτίριο με αψιδωτή απόληξη.

Στόχος των ερευνών στο Μπρέστο είναι η καλύτερη κατανόηση του πλούτου και των μακρινών σχέσεων που είχε αναπτύξει ο ισχυρά οχυρωμένος οικισμός, τα συμπαγή τείχη του οποίου δεν έχουν ομοιότητες με καμία άλλη θέση στην περιοχή, παρά μόνο με την έκτη οικοδομική φάση της Τροίας, όπως αναφέρει το Balkan Heritage Foundation.- πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ


ΔΕΙΤΕ 

ΜΙΝΩΙΤΕΣ ΚΑΙ ΜΑΥΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Σύμφωνα με το πανεπιστήμιο της Καρλσρούης ο Μινωικός πολιτισμός είναι ο αρχαιότερος ναυτικός πολιτισμός στον κόσμο και αναπτύχθηκε από το 2800 π. Χ.

Μωσαϊκό με τον Ποσειδώνα βρέθηκε στις Αιγές στην Μ.Ασία

Ψηφιδωτό που απεικονίζει τον Έλληνα θεό Ποσειδώνα από την αρχαία ελληνική πόλη των Αιγών εις την Μ.Ασία  

Το ψηφιδωτό του Ποσειδώνα βρέθηκε στο frigidarium (μεγάλη πισίνα κρύου νερού ενός λουτρού της ρωμαϊκής εποχής ) τμήμα του αρχαίου λουτρού στην αρχαία πόλη των Αιγών, ο οποίος είναι ένας αρχαιολογικός χώρος 1ου βαθμού. Το κάτω μέρος του ψηφιδωτού περιέχει μισοκατεστραμμένη γραφή στα ελληνικά: «. Χαιρετισμούς σε όλους σας κολυμβητές»

 Η Επαρχιακή διεύθυνση Πολιτισμού και Τουρισμού στα Άδανα ανέφεραν  ότι η παράκτια περιοχή Yumurtalik ονομαζόταν Αιγές στην αρχαία εποχή.

Η πόλη υπήρξε ως ναυτική βάση στην εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και ήταν επίσης ένα διάσημο μέρος για τον ναό του Ασκληπιού, του θεού της ιατρικής στην αρχαία ελληνική θρησκεία και μυθολογία. «ένας από τους τρεις μεγάλους ναούς του Ασκληπιού του αρχαίου κόσμου είναι σε αυτή την πόλη»,
Η περιοχή είναι πλούσια με ιστορικά ιστό και προηγουμένως εδώ είχε βρεθεί ένα μωσαϊκό που απεικονίζει τον θεό της αγάπης, τον Έρωτα. «Βρέθηκε ένα νέο μωσαϊκό κατά τη διάρκεια πρόσφατων ανασκαφών.

Ο Ποσειδώνας στο ψηφιδωτό, το οποίο είναι ένα σπάνιο όσον αφορά την ομορφιά του, ήρθε στο φως στο frigidarium » και κατά τη διάρκεια ανασκαφών, βρήκαμε ένα μωσαϊκό πάνω σε ένα πεδίο ενός χώρου 11,39 τετραγωνικών μέτρων το οποίο  χωρίζεται σε δύο κύρια μέρη.

Η απεικόνιση στο νοτιοανατολικό τμήμα του ψηφιδωτού έχει καταστραφεί ολοσχερώς, ενώ η απεικόνιση στα βόρεια δείχνει τον Ποσειδώνα να  κρατά  μια τρίαινα. Υπάρχουν δελφίνια στη δεξιά και αριστερά πλευρά του Ποσειδώνα.

Όταν οι ανασκαφές ολοκληρωθούν γύρω από το ψηφιδωτό, η παράσταση θα είναι ουσιαστική. . Πιστεύουν ότι χρονολογείται από τον 3ο ή 4ο αιώνα μ.Χ.,

Πακιστάν: Βρέθηκε πόλη που την είχε καταλάβει ο Μ. Αλέξανδρος

Ένα από τα  Ινδο-Ελληνικά αστικά αμυντικά έργα, τα οποία είναι το ανατολικότερο παράδειγμα της ελληνιστικής στρατιωτικής αρχιτεκτονικής στην Ασία, που βρίσκεται δυτικά του σημερινού χωριού Barikot και η περιοχή χαρακτηρίζεται από έναν απότομο λόφο με θέα στον ποταμό Σουάτ.

Η Bazira αναφέρεται στις κλασικές πηγές ότι έχουν τεθεί υπό πολιορκία και κατακτήθηκε από τους Μακεδόνες με επικεφαλής τον Μέγα Αλέξανδρο προς το τέλος του 4ου αιώνα π.Χ.. (327 π.Χ.)Μέχρι τώρα δεν υπήρξε κανένα ίχνος  αυτής της αρχαίας πόλης.

Οι αρχαιολόγοι  έχουν τοποθετήσει  χρονολόγηση για  την πόλη στην  Ινδο-ελληνική  περίοδο του βασιλιά Μενάνδρου, του Έλληνα βασιλιά της με την βουδιστική πίστη που κυβέρνησε σχεδόν δύο αιώνες μετά τον Αλέξανδρο και του  οποίου νομίσματα βρέθηκαν στο χώρο της ανασκαφής. κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων,

η ανάλυση των υλικών που πραγματοποιούνται με τη βοήθεια του CIRCE μια ομάδα με επικεφαλής τον καθηγητή Filippo Terrasi ( Πανεπιστήμιο της Νάπολης – Τμήμα Μαθηματικών και Φυσικής) αποκάλυψε ότι τα προ Ινδο-Ελληνικής περιόδου επίπεδα της πόλης (που έχουν βρεθεί μέχρι τώρα ) μπορούν να χρονολογηθούν με απόλυτη βεβαιότητα στα μέσα του 3ου αιώνα π.Χ., έναν αιώνα πριν από τα τείχη της πόλης, το οποίο σημαίνει κατά την  μέση της Mauryan περιόδου.

Τα ερείπια όπου  οι Ιταλοί αρχαιολόγοι ανακάλυψαν στη σύγχρονη Barikot, στην Κοιλάδα του Σουάτ του Πακιστάν, που κάποτε ανήκε στην Bazira, μια  πόλη που κατακτήθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο.

Και δεν είναι μόνο αυτό:. Υπήρχε ένα Πρωτοϊστορικό χωριό εκεί ,όπου βρέθηκαν τα θεμέλια του  στην τάφρο έξω από τα τείχη της πόλης και χρονολογείται από το 1100-1000 π.Χ. .
«Σήμερα είναι σαφές ότι οι Ινδο-Έλληνες οχύρωσαν την πόλη με υλικά που ήδη υπήρχαν και ότι, προκειμένου να χτίσουν τα τειχιά της πόλης , κατέστρεψαν το μεγαλύτερο μέρος της στρωματογραφίας και εκτίθενται με εξαιρετικά αρχαία δομές, με εκτενείς και βαθιά δουλειά αναβαθμών.

Τα τείχη της πόλεως 


Την άνοιξη του 326 π.Χ., ο Μέγας Αλέξανδρος κατέκτησε την πανέμορφη κοιλάδα του ποταμού Σουάτ. Ενώ πολιορκούσε Massaga, Έστειλε τον υπασπιστή του Koίνο;στην Bazira, να την καταλάβει  αλλά απέτυχε να πάρει το φρούριο. Παρά το γεγονός ότι ο Αλέξανδρος ήρθε για βοήθειά του, αποφάσισε να πάρει την κοντή πόλη  Ora πρώτα, η οποία ήταν μεγαλύτερη και φάνηκε να είναι στο σημείο που μπορεί να λαμβάνει ενισχύσεις. 

Λόγχη από τα ευρήματα της περιοχής 

Ο Κοίνος  ως εκ τούτου, έχτισε ένα οχυρωμένο στρατόπεδο για να ελέγξει τους κατοίκους της Bazira, η οποίος ανήκε στην φυλή των Assaceni. Βλέποντας ότι οι Μακεδόνες είχαν αναλάβει αμυντικές θέσεις, οι Ινδοί επιτέθηκαν στους εχθροί τους, αλλά νικήθηκαν από τους στρατιώτες του Κοίνου . Η πολιορκία της Bazira συνεχίστηκε μέχρι που κατελήφθει η Ora. Όταν οι υπερασπιστές έμαθαν ότι το άλλο φρούριο είχε πέσει, κατέφυγαν σε στην Άορνο Πέτρα  ένα βράχο ακρόπολη κοντά στον Ινδό ποτασμό . Σήμερα, οι οχυρώσεις είναι ακόμα ορατές. Οι πέτρες από καταπέλτη έχουν βρεθεί στο φρούριο, και είναι δελεαστικό αυτό γιατί  τους συνδέσει με τη μακεδονική πολιορκία.

Ο Koίνος ο στρατηγός ή Κοίνος ο Πολεμοκράτους (367 ή 370 π.Χ.-326 π.Χ.), γιος του Πολεμοκράτη και γαμπρός του Παρμενίωνα, ήταν ένας από τους πιο ικανούς και πιστούς στρατηγούς του Μεγάλου Αλεξάνδρου κατά την εκστρατεία κατά των Περσών. Το φθινόπωρο του 334 π.Χ., όταν ο Αλέξανδρος κατέβαλε την Καρία, έστειλε τους νιόπαντρους στρατιώτες του σε άδεια πίσω στην Μακεδονία για να περάσουν το χειμώνα που πλησίαζε με τις συζύγους τους, ο Κοίνος ήταν ένας από τους διοικητές που τους οδήγησαν πίσω στην Ευρώπη. Την άνοιξη του επόμενου έτους, το 333 π.Χ., ο Κοίνος επέστρεψε με τους Μακεδόνες στρατιώτες και συναντήθηκε με τον Αλέξανδρο στο Γόρδιο. Στο στρατό του Μεγάλου Αλεξάνδρου, διακρίθηκε σε διάφορες μάχες και είχε υπό τις διαταγές του την ακραία δεξιά παράταξη της μακεδονικής φάλαγγας. Στη μακεδονική στρατιωτική παράδοση, αυτή η θέση αποτελούσε τιμητική διάκριση για εμπειροπόλεμους και έντιμους οπλίτες και ιππείς. Έτσι η τοποθέτησή του σε αυτό το τμήμα του πεζικού της φάλαγγας, υποδεικνύει στρατιωτική οξυδέρκεια και γενναιότητα στη μάχη. Πιθανώς ήταν υπόδειγμα Mακεδόνα στρατηγού και είχε την εκτίμηση του βασιλιά.

Όταν ο μακεδονικός στρατός έφτασε στον ποταμό Ύφαση στην Ινδία και ο Μέγας Αλέξανδρος θέλησε να πιέσει τον στρατό του να προχωρήσουν πιο βαθιά στα ανατολικά της χώρας, ο Κοίνος ήταν ο πρώτος που είχε το θάρρος να επισημάνει στον Μακεδόνα βασιλιά την αναγκαιότητα της επιστροφής. O βασιλιάς υποχρεώθηκε τελικά, έπειτα από την προτροπή και άλλων στρατηγών, να ακολουθήσει τη συμβουλή του. Λίγο μετά μετά την έναρξη της επιστροφής, όταν ο μακεδονικός στρατός είχε ήδη ξεκινήσει, ο Κοίνος πέθανε από κάποια ασθένεια το 326 π.Χ. στον ποταμό Υδάσπη και τιμήθηκε από τον βασιλιά με λαμπρή ταφή. O Αλέξανδρος θρήνησε τον θάνατό του.




    ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ    

Τσεκούρι από τα ευρήματα στην περιοχή 

Συνηθίζαμε να πιστεύουμε ότι κάτω από την πόλη δεν βρισκόταν τίποτα περισσότερο από έναν «καθυστερημένο» Πρωτοϊστορικό οικισμό. Σήμερα γνωρίζουμε ότι ήταν ήδη μια πόλη και ότι τα ερείπια . στους πρόποδες των τειχών είναι 800 χρόνια παλαιότερη από ό,τι είχε αρχικά νομιστεί, «δήλωσε ο διευθυντής, Luca M. Olivieri Αυτό σημαίνει ότι η πόλη αποκαλύπτει μια εκπληκτική σειρά περιόδων κατοχής.

Τα ερείπια όπου  οι Ιταλοί αρχαιολόγοι ανακάλυψαν στη σύγχρονη Barikot, στην Κοιλάδα του Σουάτ του Πακιστάν, που κάποτε ανήκε στην Bazira, μια  πόλη που κατακτήθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο.

Η Ιταλική Αρχαιολογική Αποστολή (ISMEO), που ιδρύθηκε από τον Giuseppe Tucci στο Σουάτ Περιφέρεια το 1955, έχει ανασκαφές στην Barikot από το 1984. ISMEO συνέχισε να είναι λειτουργικό και να έχει γιόρτασε την 60η χρονιά της δραστηριότητας τον περασμένο Νοέμβριο με ένα κύκλο συνεδρίων και εκθέσεων στην Κίνα, πολύ κοντά στο Πακιστάν. από το 2011 οι ανασκαφές στο Barikot, την αρχαία Bazira (12 εκτάρια, συμπεριλαμβανομένης της ακρόπολης) έχουν συγκεντρωθεί σε περίπου σε ένα εκτάριο στο νότιο-δυτικό τεταρτημόριο της πόλης. οι ανασκαφές, που διενεργούνται από την ISMEO σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Αρχαιολογίας και Μουσείων της επαρχίας Κιμπέρ-Pakhtunkhwa, χρηματοδοτούνται μέσω του προγράμματος ACT στο πλαίσιο της συμφωνίας για μετατροπή του χρέους μεταξύ της Ιταλίας και του Πακιστάν.

Αρχαίο Ελληνικό φρούριο ανακαλύφθηκε στην Κριμαία (Ταυρική)

Αρχαιολόγοι από τη Ρωσική Ακαδημία Επιστημών στο Ινστιτούτο Αρχαιολογίας έχουν ανακαλύψει έναν πύργο και τοίχους στην Κριμαία (Ταυρική) που ανήκουν σε ένα φρούριο που χτίστηκε πριν από  2.000 χρόνια πριν, κατά τη διάρκεια της περιόδου του Βασιλείου του Βοσπόρου .

Τα ευρήματα, που ήρθαν στο φως κατά τη διάρκεια ανασκαφών στη χερσόνησο του Κερτς, που βρίσκεται κοντά στο χωριό Gornostayevka (περίπου 1.000 μίλια νότια της Μόσχας), στην περιφέρεια  προπύργιο Kimmersky. Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι ο προμαχώνας χτίστηκε στα πρώτα 30 χρόνια του 3ου αιώνα π.Χ. και  τον 1ο αιώνα π.Χ., και κατόπιν κατά τη διάρκεια της βασιλείας του βασιλιά Άσανδρου Asander, οχυρώθηκε με παρατηρητήρια.

 Εκείνη την εποχή το προπύργιο αυτό προστάτευε το Ελληνικό  βασίλειο του Βοσπόρου και των περιοχών του στο  Παντικάπαιο (σύγχρονο Κερτς) από την απειλή των Σκύθων,
 Το 2016, ανασκαφές κοντά στην Gornostayevka ξεκίνησε ως μέρος της προετοιμασίας για ένα σχεδιαζόμενο αγωγό φυσικού αερίου από το έδαφος του Krasnodarsky (στην ηπειρωτική Ρωσία) για την Κριμαία.
Οι αρχαιολόγοι μελέτησαν την περιοχή του προμαχώνα και το ανάχωμα που υπήρχε δίπλα του. Τον πρώτο μήνα της έρευνας βρέθηκε στην κορυφή του λόφου ένας καλά διατηρημένος παλαιός πέτρινος αμυντικός πύργος .
Ανατολικά από αυτόν οι  επιστήμονες βρήκαν ένα αγρόκτημα  που περιέχει πολλά αντικείμενα από την εποχή. Οι αρχαιολόγοι βρήκαν επίσης κάποιους τάφους, συμπεριλαμβανομένου του  τάφου μιας γυναίκας με ένα πίθο  και μια  πλάκα, ένα χάλκινο κάτοπτρο, χάντρες και σκουλαρίκια.

 Πηγή: Russia Beyond the Headlines [Αύγουστος 16, 2016]











Παλάτι, πιθανά Ιλλυριών ηγεμόνων, ανακαλύφθηκε στο Μαυροβούνιο… Αλλά με ελληνική αρχιτεκτονική και αντικείμενα.!

Βαρσοβία: Πολωνoί  αρχαιολόγοι ανακάλυψαν το πρώτο γνωστό ανάκτορο κάποιων Ιλλυριών βασιλέων στο Μαυροβούνιο. «Αυτό είναι μια μεγάλη ανακάλυψη, η οποία επεκτείνει τις γνώσεις σχετικά με τη λειτουργία της βασιλικής εξουσίας στην Ιλλυρία» – είπε ο Καθ Piotr Dyczek.
Η πόλη του Μαυροβουνίου Rhizon (ο Ριζών) είναι ένα συνεχές κομμάτι της ιστορίας της αρχαίας Ρώμης. Εδώ είχε δημιουργήσει την πρωτεύουσα της μια  βασίλισσα η Τεούτα, οι ενέργειες της οποίας προκάλεσαν  τον Πρώτο Ιλλυρικό Πόλεμο το 229 π.Χ..


ΠΑΡΕΝΘΕΤΙΚΑ :  Α ¨ΙΛΛΥΡΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ  : ( Η πρώτη επέμβαση των Ρωμαίων στην Ανατολή οφείλονταν σε εσωτερικούς λόγους και δεν είχε επεκτατικό χαρακτήρα. Συγκεκριμένα οφείλονταν σε επανειλημμένες διαμαρτυρίες Ρωμαίων εμπόρων προς την Σύγκλητο επειδή οι πρώτοι υφίσταντο σε αφόρητο βαθμό τα δεινά της πειρατείας στην οποία επιδίδονταν οι Ιλλυριοί στο Ιόνιο πέλαγος και την Αδριατική. Η συνεχής κλιμάκωση της πειρατείας οφείλονταν στην τότε αδυναμία αντιμετώπισης της από το βασίλειο της Ηπείρου και στην συνακόλουθη εξασθένηση των πόλεων της περιοχής.

Η περιοχή των ευρημάτων Ριζών

Έτσι μπόρεσαν να επωφεληθούν οι Ιλλυριοί οι οποίοι κατέλαβαν τα παράλια της Αδριατικής πού έλεγχε το βασίλειο της Ηπείρου και τις ελληνικές πόλεις των δαλματικών ακτών Φάρο σημερινό Χβαρ (Hvar) και Μέλαινα Κέρκυρα (231 π.Χ.) Η πειρατεία υποστηρίζονταν από τον βασιλιά των Ιλλυριών Άγρωνα και ύστερα από τον θάνατό του (230/9 π.Χ.) από την σύζυγο, βασίλισσα και επίτροπο του ανήλικου γιου του Πίννη, Τεύτα.

Οι Ρωμαίοι έστειλαν συγκλητική πρεσβεία στην βασίλισσα (229 π.Χ.) για να διαπραγματευτεί μαζί της όμως κατά την επιστροφή της η πρεσβεία δέχθηκε την επίθεση των Ιλλυριών που φόνευσαν ένα πρέσβη η συμπεριφορά του οποίου είχε φανεί στην Τεύτα υπεροπτική. Η πράξη αυτή είχε ως επακόλουθο την άμεση κήρυξη του πολέμου από τους Ρωμαίους.

Οι Ιλλυριοί συνέχισαν τις επιδρομές και προσπάθησαν να καταλάβουν ανεπιτυχώς την Επίδαμνο και την Ίσσα. Κατόπιν πολιόρκησαν την Κέρκυρα και αφού νίκησαν στην ναυμαχία των Παξών τον στόλο των Αχαιών και των Αιτωλών που έσπευσε ως βοήθεια κατέλαβαν την πόλη[5]. Τότε έφτασε και ο ρωμαϊκός στόλος (200 πλοία) υπό τον στρατηγό ύπατο Γναίο Φούλβιο. Ύστερα από συνεννόηση του τελευταίου με τον Έλληνα διοικητή της ιλλυρικής φρουράς Δημήτριο τον Φάριο που μισούσε την Τεύτα, η πόλη παραδόθηκε στους Ρωμαίους (228 π.Χ.).

Οι ρωμαϊκοί δρόμοι στο σημερινό Μαυροβούνιο 

Λίγο αργότερα προσχώρησε στους Ρωμαίους η Απολλωνία, οι Ατιντάνες και το ιλλυρικό φύλο των Παρθινών. Έπειτα κατέφθασε και ρωμαϊκός στρατός υπό τον ύπατο Λεύκιο Πόστουμιο Αλβίνο. Μπροστά στην συντριπτική αριθμητική υπεροχή των Ρωμαίων (20.000 πεζοί και 2.000 ιππείς) οι Ιλλυριοί εγκατέλειψαν την πολιορκία της Επιδάμνου και της Ίσσας και υποχώρησαν στο εσωτερικό της χώρας. Η Τεύτα αποσύρθηκε στην πόλη Ρίζονα ενώ οι Ρωμαίοι κατέλαβαν με ευκολία τα νότια ιλλυρικά παράλια εκτός από το φρούριο της Νουτρίας στο οποίο συνάντησαν σθεναρή αντίσταση και είχαν σοβαρές απώλειες. Επειδή η συνέχιση του πολέμου από τους Ιλλυριούς ήταν αδύνατη η Τεύτα αποφάσισε το καλοκαίρι του 227 π.Χ. να συνθηκολογήσει. Οι όροι της συνθήκης πρόβλεπαν την παραίτηση της από τα εδάφη που κατέλαβαν οι Ρωμαίοι και την πληρωμή χρηματικής αποζημίωσης σε δόσεις.

Ύστερα από την λήξη του πολέμου ο ύπατος Ποστούμιος Αλβίνος έστειλε πρέσβεις στους Αιτωλούς και τους Αχαιούς για να τους ανακοινώσει την συνθήκη ειρήνης με την Τεύτα και να δικαιολογήσει την ρωμαϊκή επέμβαση. Η Σύγκλητος έστειλε επίσης πρέσβεις για τον ίδιο σκοπό. Ο αλλος ύπατος Γναίος Φούλβιος είχε ήδη αναχωρήσει για την Ιταλία με το μεγαλύτερο μέρος του στόλου από το φθινόπωρο του προηγούμενου έτους. Η υποδοχή που επιφυλάχθηκε στους Ρωμαίους απεσταλμένους ήταν γενικά φιλική. Οι Κορίνθιοι μάλιστα επέτρεψαν σε Ρωμαίους να πάρουν μέρος στους αγώνες των Ισθμίων που γίνονταν στην πόλη, γεγονός πρωτοφανές καθώς σε αυτούς τους αγώνες συμμετείχαν μόνο Έλληνες.

Το γεγονός ότι οι Ρωμαίοι είχαν υπό τον έλεγχο τους ένα σημαντικό μέρος των ιλλυρικών ακτών μαζί με τις πόλεις Επίδαμνο, Απολλωνία και Ίσσα ανησυχούσε τον Αντίγονο Δώσωνα, βασιλιά της Μακεδονίας επειδή οι Ρωμαίοι κατέχοντας τις διαβάσεις των ποταμών Αψού και Αώου μπορούσαν να εισβάλουν στο βασίλειο του. Εκείνη την εποχή όμως ο Μακεδόνας βασιλέας είχε άλλα προβλήματα με τις εισβολές των βαρβάρων Δαρδάνων γειτόνων του. Εκτός των Ρωμαίων ο άλλος κερδισμένος σε αυτή την υπόθεση ήταν ο Δημήτριος ο Φάριος που ανέλαβε την εξουσία ως δυνάστης στην πόλη Ίσσα και την περιοχή της. Έτσι οι Ρωμαίοι είχαν ένα τοποτηρητή στην περιοχή. Οι πόλεις που έλεγχαν οι Ρωμαίοι έμειναν κατά τα άλλα ελεύθερες δηλαδή δεν πλήρωναν φόρο, δεν είχαν φρουρά ούτε είχαν επιτρόπους. Την εξουσία όμως κατέλαβαν φιλορωμαϊκά στοιχεία. Σύμφωνα με το ρωμαϊκό δίκαιο η ελευθερία μπορούσε να ανακληθεί όποτε το επιθυμούσαν οι δωρητές.-Ιστορία του Ελληνικού έθνους Τόμος Δ’ Μέγας Αλέξανδρος –Ελληνιστικοί Χρόνοι Εκδοτική Αθηνών 1979)

Οι θέσεις με φρούρια των Ιλλυριών της εποχής .
Η θέση 1 είναι ο Ριζών στο σημερινό Μαυροβούνιο

Ερευνητές από το Ερευνητικό Κέντρο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης του Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας ξεκίνησαν τις ανασκαφές το 2000. Μέχρι στιγμής, το έργο τους έχει επιτρέψει, μεταξύ άλλων, να αναθεωρήσει τις απόψεις των ιστορικών σχετικά με τη σειρά της βασιλείας των Ιλλυριών ηγεμόνων. Η βασιλεία του βασιλιά Βαλλαίου (Ballaios) έχει μετακινηθεί πίσω έναν αιώνα – ο κυβερνήτης δεν ήταν διάδοχος της βασίλισσας Τεούτα, αλλά ο προκάτοχός της.

Πρόσφατες εργασίες τον Ιούλιο επικεντρώθηκαν στην αντιπροσωπευτικό τμήμα της πόλης, η οποία είναι επίσης η πιο υπερυψωμένη περιοχή. Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μνημειακά κτίρια από τον τρίτο αιώνα π.Χ.. Το πρώτο συγκρότημα χτίστηκε πριν από 260 π.Χ., το δεύτερο μετά το 250 π.Χ..

Μέρος του κτηρίου με  Ελληνική αρχιτεκτονική της λεγομένης «Ελληνιστικής» περιόδου εμφανή στην δημιουργία και δόμηση των ογκόλιθων χαρακτηριστικό της εποχής αυτής 

«Όλα τα δεδομένα που έχουμε συγκεντρώσει δείχνουν ότι έχουμε ανακαλύψει Ελληνιστικό ανακτορικό συγκρότημα (Δηλαδή Ελληνική αρχιτεκτονική) των ηγεμόνων της Rhizon. Αυτές είναι οι πρώτες δομές αυτού του τύπου που αποκαλύφθηκαν στην περιοχή της Ιλλυρίας , η οποία θα μπορούσε να ανήκει στο βασιλιά Ballaios και την Τεούτα Μέχρι τώρα δεν γνωρίζαμε  καν αν υπήρχαν τέτοιες δομές. «- τόνισε ο καθηγητής Dyczek.
( Σ.Σ.-Φυσικά όπως προσέξατε αναφέρει …« η οποία θα μπορούσε »….Δηλαδή  Ελληνική αρχιτεκτονική στον Ριζώνα αυτής της χρονολογίας που ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ…ΝΑ ΑΝΗΚΕΙ …)

Θραύσμα από Ελληνικό αττικό ερυθρόμορφο αγγείο, εύρημα του 2012 από τα κτήρια

Επίσης Τα μεμονωμένα δωμάτια περιείχαν πολύ καλής ποιότητας αγγεία τύπου « Gnathia» ‘γναθία΄’ χαρακτηριστική της ελληνιστικής  εποχής σκεύη που καλύπτονται με μαύρο βερνίκι ,Σ.Σ (Μελανβαφή και μελανόμορφα ) καθώς και κεραμικά σκεύη  κουζίνας που εισάγονται από την ηπειρωτική Ελλάδα. «Σετ των αγγείων , που η ποιότητα και η ποικιλία τους θυμίζει τα ευρήματα από την Αθηναϊκή Αγορά Σε πολλά αγγεία  τα γραπτά διατηρούνται και περιέχουν ελληνικά ονόματα των ιδιοκτητών αγγείων .» – Είπε ο καθηγητής Dyczek.

   ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΤΙ ΟΙ ΙΛΛΥΡΙΟΙ ΤΟΤΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΖΟΥΣΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΙΡΑΤΕΙΑ ΠΛΙΑΤΣΙΚΟΛΟΓΟΙ -ΑΙΤΙΑ ΄΄Η ΑΦΟΡΜΗ ΤΟΥ Α ΙΛΛΥΡΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΡΩΜΗ -ΑΡΑ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΡΠΑΓΕΣ ΤΟΥΣ    

«Η θέση των κτιρίων, η κλίμακα, το σχέδιό τους, και χρησιμοποιούμενες τεχνικές οικοδόμησης είναι εντελώς ασυνήθιστο και μοναδικό, σε σύγκριση με τα προηγούμενα γνωστά παραδείγματα της Ιλλυρικής αρχιτεκτονικής, συμπεριλαμβανομένων των δομών που έχουν ήδη ανακαλυφθεί στον Ριζώνα- Risan.
Φαίνεται ότι έχουμε παρουσία για  ένα μέρος γνωστό από .. πηγές από την αρχαιότητα, είναι μια σπάνια περίπτωση στην αρχαιολογία .

Ένα άλλο αντικείμενο που επέστησε την προσοχή των ερευνητών ήταν ένα κομμάτι από ένα μπολ με ανάγλυφη διακόσμηση. Το τοίχωμα των αγγείων απεικονίζει ένα άλογο με τον αναβάτη να προελαύνει με την χλαμύδα να  ανεμίζει και   που κρατά λόγχη έτοιμη να την ρίξει  «Αυτή η εικόνα είναι συνεπής με τις περιγραφές της εικονογραφίας του θεού Medaurus λατρευόταν στην Risan» – εξηγεί ο καθηγητής. Dyczek. 

Συνήθως δεν είμαστε σε θέση να εντοπίσουμε μια συγκεκριμένη θέση σημαντικών γεγονότων, όπως η ακριβής θέση του θανάτου του Καίσαρα «- εξήγησε ο καθηγητής Dyczek.(Σ.Σ. ο οποίος μάλλον το πάει πολυ΄-πολύ μακριά…!) …Ο ερευνητής σημείωσε ότι υπάρχουν λίγα μόνον παλάτια που ανήκαν στους ελληνιστικούς ηγεμόνες, παρόλο που χτίστηκαν για τους διάσημους και για τις μεγάλες δυναστείες. Υπάρχουν επίσης μεμονωμένα παραδείγματα με μικρότερα παλάτια, αλλά όχι από την περιοχή της Ιλλυρίας. «Φαίνεται ότι έχουμε παρουσία με  τα κτίρια του ανακτορικού συγκροτήματος που ανήκουν σε τουλάχιστον δύο διαφορετικές βασιλιάδες» – πρόσθεσε ο αρχαιολόγος.

Η εστία του κτηρίου με τον περιβάλλοντα χώρο 

Αρχαιολόγοι περιγράφουν τα τεμάχια των λειψάνων του πρώτου ανακτόρου ως εξής: ήταν ένα μεγάλο δωμάτιο με τη μορφή ενός μεγάρου με τζάκι που βρίσκεται στο κέντρο. Στην περιοχή της εστίας, οι επιστήμονες ανακάλυψαν μια θυσία-προσφορά  που αποτελείται από 30 νομίσματα.

Μια εντυπωσιακή ανακάλυψη -2012-είναι ο θησαυρός νομισμάτων. Στη γωνία του ένα από τα δωμάτια οι αρχαιολόγοι βρήκαν περισσότερα από 100 νομίσματα με την εικόνα του αρχαίου ηγεμόνα Βαλλάιου – Ballaios. 

Με βάση την ανακάλυψη πολλών νομισμάτων, οι αρχαιολόγοι κατάφεραν να κάνουν μια πιο ακριβή χρονολόγηση των επιμέρους στρωμάτων και των δομών. Βρήκαν πολλά ελληνικά νομίσματα από ελληνικές πόλεις και αποικίες στην Αδριατική.
Οι Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ότι η πρώιμη φάση του οικισμού, στο γύρισμα του τέταρτου και του τρίτου αιώνα π.Χ., τελείωσε με την καταστροφή.

Οι αρχαιολόγοι μελέτησαν την περιοχή σε πάνω από 250 τετραγωνικά μέτρα του λεγόμενου σπίτι του ¨Αγλαου Aglaos, ενός πλούσιου τεχνίτη. Έκαναν, επίσης, μια σημαντική ανασκαφή στον άξονα του αρχαίου δρόμου που χωρίζει τις δύο νησίδες (σπίτια) της ελληνιστικής πόλης από την εποχή του Βαλλάιου και  της Τεούτα (3ος αιώνας π.Χ.).

Στον άξονα της εστίας, και στις δύο πλευρές υπήρχαν μαρμάρινες κολόνες. Στο δωμάτιο υπήρχαν κομμάτια της πολυτελών ελληνιστικών-Ελληνικών- αγγείων Σ.Σ. (Ούτε από αυτά μας δείχνει η ανακοίνωση του καθ…).
 Δίπλα στο μέγαρο υπήρχαν αποθήκες για αμφορείς, και μπροστά από το μέγαρο ήταν μια πλακόστρωτη πλατεία και ένα τμήμα του δρόμου.

Ελληνικό αγγείο ,εύρημα του 2012  …« Η αποκάλυψη πρωιμότερων στρωμάτων αντικατοπτρίστηκε αμέσως στο ρεπερτόριο των ανακαλύψεων  αντικείμενων  με την ποσότητα των κεραμικών τεμαχίων και επιτραπέζιων σκευών που αυξήθηκε σημαντικά Υπήρχε ένα πλούσιο ρεπερτόριο των άλλων εισαγόμενων ελληνιστικής εποχής (ελληνικών )αγγείων … Έχουμε Κεραμική από την Καμπανία, (και Μεγάλη Ελλάδα) την Αττική, την Κόρινθο .Επίσης η προέλευση πολλών εκ των αγγείων δεν έχει προσδιοριστεί ακόμη στη βιβλιογραφία », – δήλωσε ο επικεφαλής της ομάδας.

Σύμφωνα με τον καθηγητή Dyczka, το κτίριο κάηκε κατά τη διάρκεια μιας βίαιης επίθεσης. Στα ερείπια που βρέθηκαν μολύβδινα  βλήματα σφεντόνας, κάτι το  οποίο στηρίζει αυτή τη θεωρία.
Πάνω στα ερείπια του πρώτου ανακτόρου, μια άλλη δομή χτίστηκε βιαστικά . Το πρώην μέγαρο μετατράπηκε σε μια κουζίνα ή μια αίθουσα δεξιώσεων στο  νέο ανακτορικό συγκρότημα.
 Οι τοίχοι του χτίστηκαν προσεκτικά με μεγάλους  κατασκευασμένους ογκόλιθους από  ασβεστόλιθο, συνδεδεμένο με την ελληνική τεχνική της αναθύρωσης (anathyrosis). Οι ογκόλιθοι  έχουν διακοσμήσει την επιφάνεια του τοίχου, με τα άκρα να είναι σκαλιστά πελεκημένα με αύλακα δηλαδή . Ο Καθ Dyczek πιστεύει ότι οι οικοδόμοι απέδωσαν  μεγάλη σημασία στην αισθητική πλευρά του κτιρίου.

Το εσωτερικό χωρίστηκε σε τρεις τουλάχιστον τομείς. Το δάπεδο ήταν την  πρώτη φορά κατασκευασμένο από επίπεδες πλάκες από ασβεστόλιθο, και αργότερα η ασβεστολιθική περιοχή αντικαταστάθηκε από ψιλό βότσαλο, σχηματίζοντας ένα ψηφιδωτό δάπεδο. Το κτίριο είχε μεγάλες εισόδους έκλεινε με ξύλινες πόρτες.
Ακριβώς όπως και πέρυσι, και φέτος οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τμήματα δύο μεγάλων ρόπτρων. Μια από τις εισόδους ήταν διακοσμημένο με πλαίσια κατασκευασμένα από λεπτό κονίαμα και ημικίονες φορμαρισμένη λάσπη. Το κτίριο παλάτι  δυστυχώς καταστράφηκε και λεηλατήθηκε κατά την αρχαιότητα, και τα σωζόμενα ερείπια των τειχών ισοπεδώθηκαν στις αρχές του εικοστού αιώνα, όταν ένα. .. πριονιστήριο κατασκευάστηκε σε αυτό το μέρος του Rhizon.

Πομπηία …Το «Καθαριστήριο του Στέφανου »

Μέρος του μαγειρείου στο Καθαριστήριο του Στέφανου  στην Πομπηία 
Ο πανέξυπνος αυτός Έλληνας ,ο Στέφανος  είχε ένα τριώροφο πλυντήριο – καθαριστήριο πολυτελείας το οποίο διέθετε μαγειρείο  για τους πελάτες του …!!!

Ένα   αρχαίο μαγειρείο  στην Πομπηία ,στην πόλη αυτή που διέμεναν πάρα πολλοί Έλληνες  όπως γνωρίζουμε από τις αμέτρητες πινακίδες που βρέθηκαν , για άλλη μια φορά εξοπλίστηκε με χύτρες  και τηγάνια, αλλά και διάφορα σκεύη ως μέρος ενός νέου έργου που προσπαθεί να δώσει στους επισκέπτες μια αίσθηση μίας συνηθισμένης ημέρας για την ζωή στην πόλη αυτή . Πριν θαφτούν  από την ηφαιστειακή έκρηξη το 79 μ.Χ., οι κουζίνες παρείχαν τροφή στους  πεινασμένους πελάτες στο τριών ορόφων Πλυντήριο, ή μάλλον Καθαριστήριο (Fullonica) του  Στέφανου.

Το «Καθαριστήριο του Στέφανου» στην Πομπηία 

Ήταν ο τόπος όπου πλούσιοι Ρωμαίοι πολίτες με το τίτλο πατρίκιοι έστελναν τις  χλαμύδες τους να πλένονται σε κάτι τεράστια πλυντήρια  χρησιμοποιώντας πηλό και ούρα. Τα ενδύματα που στη συνέχεια ξεπλένονταν στέγνωναν , και τοποθετούνται σε ειδικές πρέσες για να εξασφαλιστεί ότι επέστρεφαν στους ευγενείς τους ιδιοκτήτες τους ατσαλάκωτα ,

Η διαδικασία του καθαρισμού σε ζωγραφική της Πομπηίας 

 Σε μια ανακαίνιση που έγινε στο κτήριο αυτό  οι κουζίνες μέσα στο Πλυντήριο του Στέφανου (Fullonica) εμφανίζονται τώρα, όπως ήταν πριν από 2.000 χρόνια, πλήρης, με μεταλλικές σχάρες ,χύτρες , τηγάνια και πήλινα σκεύη.

 Το πλυντήριο 

Αυτό  παρέχει μια ενδιαφέρουσα περιγραφή για τις πρακτικές μαγειρέματος, την ρωμαϊκή περίοδο . Αντί της χρήσης φυσικού αερίου ή ηλεκτρικών εστιών, οι πολίτες  μαγειρεύαν το  φαγητό τους πάνω σε ειδικά κατασκευασμένες γούρνες, στα οποία είχαν τοποθετηθεί φόρμες με κάρβουνα . Κυνήγι  κρέας, ψάρι και λαχανικά στη συνέχεια τοποθετούνταν στην σχάρα  πάνω στα κάρβουνα, ενώ σούπες και στα βραστά σιγόβραζαν σε μεγάλες  χύτρες και τηγάνια που βρισκόταν σε ειδικό τρίποδα για να είναι πάνω από τα καυτά κάρβουνα.

Μαγειρείο στο «Καθαριστήριο του Στέφανου» στην Πομπηία 

Όλος ο υ εξοπλισμός  του μαγειρέματος που μπορεί να δει κάποιος τώρα βρέθηκε μέσα και γύρω από τις κουζίνες όταν πρώτο ανασκάφηκε το 1912 από τον τότε Έφορο της Πομπηίας, Vittorio Spinazzola.

Μαγειρείο στο Πλυντήριο του Στέφανου στην Πομπηία 

Ο Spinazzola άφησε αρχικά όλα τα στοιχεία από την κουζίνα, αλλά και οι επόμενοι ανασκαφείς  , τις συσκευασίες αυτές  μακριά στις αποθήκες ή τις τοποθέτησαν σε βιτρίνες σε διάφορες περιοχές του αρχαιολογικού χώρου . «Είμαστε ενθουσιασμένοι τα κομμάτια έχουν τελικά τοποθετηθεί και πάλι στην κατά χώραν θέση τους  όπου βρέθηκαν και είμαστε σίγουροι ότι θα εκτιμηθεί από τους σύγχρονους επισκέπτες  πρόθυμοι να μάθουν πώς οι άνθρωποι ζούσαν στην αρχαιότητα », λέει  ο Massimo Osanna,ο σημερινός Έφορος αρχαιολογίας της Πομπηίας.

Απανθρακωμένο καρβέλι ψωμί δύο χιλιάδων ετών 

 Στο πλαίσιο της ίδιας πρωτοβουλίας, με περαιτέρω παραδείγματα με τις αρχαίες  μαγειρικές πρακτικές έχει δοθεί σε μόνιμη έκθεση στο γυμναστήριο της πόλης, στην Μεγάλη Παλαίστρα , όπου  οι επισκέπτες μπορούν τώρα να θαυμάσουν  ένα απανθρακωμένο καρβέλι ψωμί δύο χιλιάδων ετών και να θαυμάσετε ένα μεταλλικό δοχείο που περιέχει τα απολιθωμένα απομεινάρια φασολιών  φασόλια και σούπας λαχανικών.

Μέρος από το πολυτελές «Καθαριστήριο του Στέφανου »

Στις αρχαίες Αιγές στην Μ.Ασία βρέθηκαν σκεύη τελετουργιών

Στην αρχαία πόλη των Αιγών στη Μαγνησία της Αιολίδας- (Μανίσα) της Τουρκίας,  ανακαλύφθηκε μια συλλογή αρχαίων κεραμικών που θάφτηκαν σε ιδιωτική τελετή, μετά από τη χρήση τους.

Τα επιτραπέζια σκεύη χρονολογούνται περί τον 2ο αιώνα π.Χ. Δηλαδή της εποχής του  Βασιλείου του Λυσίμαχου . Εντοπίστηκαν  στο χωριό Γιουνουσερμέ που βρίσκεται  δίπλα στην αρχαία πόλη των Αιγών που χτίστηκε περί τον 8ο αιώνα π.Χ.
Τα κεραμικά, σύμφωνα με τους αρχαιολόγους,  θάφτηκαν σε ειδική τελετή μετά από τη χρήση τους.

Στην ανασκαφική έρευνα συμμετείχαν αρχαιολόγοι από το τούρκικο πανεπιστήμιο Αιγαίου και το αρχαιολογικό τμήμα του  Πανεπιστημίου Τζελάλ Μπαγιάρ.

Τα ευρήματα μεταφέρθηκαν στο αρχαιολογικό μουσείο της Μαγνησίας. Πρόκειται για μαγειρικά σκεύη όπως χύτρες, λοπάς, σκύφοι, λάγυνοι, πήλινα ποτήρια. Σε ορισμένα σκεύη υπήρχαν  απεικονίσεις θεοτήτων, σύμφωνα με την Χουριέτ.

           ΕΠΙΣΗΣ    

Μ.Ασία : Την αρχαία πόλη Ανεμούριον την σκέπασε η θάλασσα…

Η αρχαία ελληνική πόλη Ανεμούριον, στην περιοχή της Μερσίνης, έχει καταστραφεί από τη θάλασσα, καθώς τμήματα της αρχαίας πόλης όπως κίονες και σαρκοφάγοι κάθε μέρα παρουσιάζονται στην παραλία.

Την πόλη Ανεμούριον ( η ετυμολογία της,  πιθανόν να προέρχεται από το  «ούριος άνεμος») οι Τούρκοι την αποκαλούν Εσκί Ανεμούρ (παλαιό Ανεμούριο) και παρουσιάζεται  στις ιστορικές πηγές από τον 4ο αιώνα π.Χ.

Η πόλη έχει γίνει αγαπημένος τόπος των αρχαιοκάπηλων, αντί να προστατευθεί και να γίνει κίνητρο  για τον τουρισμό στην περιοχή, όπως σημειώνει το τούρκικο δημοσίευμα.
Από την αρχαία πόλη σώζονται μέχρι σήμερα τα αρχαία τείχη της, τα λουτρά της, το Ωδείο και η Παλαίστρα που συναρπάζουν ακόμη και σήμερα τους επισκέπτες. Εκθαμβωτικά είναι, επίσης,  τα  ψηφιδωτά που έχουν ανακαλυφθεί σε διάφορα μέρη της αρχαίας πόλης.
Το Ανεμούριον καταλήφθηκε περί το 260 από τους Σασσανίδες. Τον 4ο και τον 5ο αιώνα η πόλη λεηλατήθηκε από τους πειρατές  και εγκαταλήφθηκε μετά την αραβική εισβολή το 650 μ.Χ.
Το Ανεμούριον χωρίζεται σε δύο πόλεις, την Κάτω και την Άνω. Το Κάτω Αναμούριον φέρεται να καταστράφηκε από τα κύματα της θάλασσας ή την άνοδο των θαλάσσιων υδάτων.

ΠΗΓΗ : © mikres-ekdoseis- Γιῶργος Ἐχέδωρος

 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΠΟΛΗ ΑΝΕΜΟΥΡΙΟΝ

Στα ίχνη του Μεγάλου Αλεξάνδρου η ελληνική σκαπάνη στην Αίγυπτο

Φωτογραφία του Παύλου Κοζαλίδη με το μεγάλο κτίριο που ήρθε στο φως και πιθανότατα σχετίζεται με τον Μέγα Αλέξανδρο ή τους διαδόχους του.
   ΕΙΧΕ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ Μ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΤΟ 2009   

Ο προθάλαμος ενός μεγάλου κτιρίου εντοπίστηκε από την Ελληνίδα αρχαιολόγο Πέπη Λιμναίου-Παπακώστα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Βρίσκεται στην περιοχή των ανακτόρων όπου κατοικούσαν οι Πτολεμαίοι, της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, του Μουσείου, αλλά και του Σώματος ή Σήματος, όπου είχε εναποτεθεί η σορός του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Ποιο απ’ όλα τα κτίρια μπορεί να είναι αυτό που «χτύπησε» με τη σκαπάνη της η ανασκαφέας; Η ίδια αρνείται να κάνει οποιαδήποτε πρόβλεψη, οποιοδήποτε όνειρο. Αρνείται να πιθανολογήσει χωρίς στοιχεία.

Είκοσι χρόνια ανασκάπτει στην Αίγυπτο και πολλά περισσότερα διακονεί την επιστήμη της Αρχαιολογίας. Μακριά από εκείνη η ονοματολογία. Ακόμα και όταν παρατηρείς πως στο ίδιο σημείο η ίδια έχει βρει, σε ρηχότερα στρώματα, μαρμάρινο άγαλμα Αλεξάνδρου, επιμένει πως πρώτα πρέπει να διαπιστωθεί αν όντως σχετίζεται με το αρχιτεκτόνημα.

Το απολύτως βέβαιο είναι πως όποιο κι αν είναι αυτό το κτίριο, ακόμα και αν είναι ένα βοηθητικό κτίσμα, εφόσον συνδεθεί με την Πτολεμαϊκή Αλεξάνδρεια, από την οποία έχουμε ελάχιστα κατάλοιπα, θα θέσει τη βάση δημιουργίας ενός χάρτη. Κάτι που θα είναι πολύτιμο.

Οι ανασκαφές στους κήπους Σαλαλάτ, πάρκο της σύγχρονης Αλεξάνδρειας, που διεξάγει το Ελληνικό Ινστιτούτο Ερευνας Αλεξανδρινού Πολιτισμού, υπό τη διεύθυνση της κ. Λιμναίου-Παπακώστα, κλείνουν φέτος είκοσι χρόνια. Όπως η ίδια λέει στο «Έθνος της Κυριακής», εκεί πιστεύει ότι βρίσκονταν οι κήποι των βασιλικών ανακτόρων επί Πτολεμαίων.

Κατά πάσα πιθανότητα, όχι το εμπρόσθιο μέρος του ανακτόρου που έβλεπε στη θάλασσα, αλλά το πίσω. Μια γεωφυσική διασκόπηση που έγινε το 2007, έδειξε αραιά κτίσματα στο υπέδαφος, κάτι που υποδηλοί ότι εκεί ίσως ήταν κάποια κτίρια του ανακτόρου και όχι συνοικία με σπίτια. Κατά τη φετινή ανασκαφική περίοδο που ξεκίνησε τον Μάρτιο και ολοκληρώθηκε τον Μάιο, αποκαλύφθηκε τμήμα θεμελίωσης και σπαράγματα τοιχοποιίας μεγάλου ελληνιστικού κτιρίου.

Υποθέσεις

«Νομίζω ότι πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό δημόσιο κτίριο εξαιρετικά μεγάλων διαστάσεων» λέει η κ. Παπακώστα.

«Αν βρεθεί κάτι που να βοηθήσει στην ερμηνεία του, θα είναι πολύ σημαντικό. Προς το παρόν, μόνο υποθέσεις μπορώ να κάνω. Το πρόβλημα είναι πως τα στρώματα με τις αρχαιότητες της εποχής των Πτολεμαίων δεν τα γνωρίζουμε. Οι καταστροφές, οι προσχώσεις που τα »έστειλαν» σε μεγάλα βάθη, πάνω από οκτώ ή και δέκα μέτρα, οι σεισμοί, όλα συνέτειναν στο να μην έχουμε πυκνά ευρήματα εκείνης της περιόδου.

Αυτή η ανασκαφή, που διεξάγεται με τόσο πολλές δυσκολίες, θα βάλει ένα θεμέλιο στη γνώση μας. Αν διευκρινίσουμε τον χαρακτήρα του κτιρίου, θα τεθεί η βάση για τη δημιουργία του χάρτη της Αλεξάνδρειας των Πτολεμαίων, των πρώτων κυβερνητών μετά τον Μέγα Αλέξανδρο». Η ακούραστη αρχαιολόγος, θεωρεί ότι το σημείο είναι στο εντός των τειχών ανακτορικό τμήμα. «Οι γεωφυσικές έρευνες του 2007 και 2008 έδειχναν ότι ο υδροφόρος ορίζοντας είναι ψηλά» αναφέρει.

«Έτσι το 2009 σκάψαμε σε κοντινό σημείο. Η σκαπάνη »χτύπησε» σε μαρμάρινο άγαλμα του Αλεξάνδρου, που τώρα εκτίθεται στο Μουσείο Αλεξάνδρειας και αναζωπυρώθηκαν έτσι οι ελπίδες μας».

Οι ανασκαφές «έγιναν τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο, ο υδροφόρος ορίζοντας έβγαινε μονίμως στο σκάμμα, είχαμε διαρκή άντληση υδάτων, οι δυσκολίες ήταν πολλές.

Δύο μέρες πριν κλείσουν οι εργασίες, έκανα μια γεώτρηση, που έβρισκε εμπόδιο στους 80 πόντους. Τραβήξαμε τα νερά, σκάψαμε λίγο και βρεθήκαμε μπροστά σε κάποιες άσπρες πλάκες. Είπα πως είναι είτε δάπεδο είτε οροφή κτιρίου. Εκλεισα την ανασκαφή, γιατί είχε περάσει ο καιρός, αλλά και έπρεπε να βρω λύση με τον υδροφόρο ορίζοντα. Κατάφερα να βρω έναν χορηγό να πληρώσει για τις απαντλήσεις υδάτων και ξεκίνησα πάλι τον φετινό Μάρτιο. Ψάξαμε πέντε σημεία και τοποθετήσαμε τρεις ισχυρές αντλίες. Στα πτολεμαϊκά στρώματα, βρέθηκαν τεράστιοι κυβόλιθοι οι οποίοι ανήκαν σε θεμελιώσεις, συνολικού εμβαδού 150 τετραγωνικών. Πρόκειται για μια κατασκευή θεμελίωσης ενός πολύ μεγάλου κτιρίου με υψηλό τοίχο σε κάποιο τμήμα του. Πιθανόν πρόκειται για τον προθάλαμο του μεγάλου κτιρίου, το οποίο πάει και δεξιά και αριστερά».

Η κ. Παπακώστα, οπλισμένη με καινούργιο κουράγιο, θα συνεχίσει το φθινόπωρο τη δύσκολη, κοπιαστική αλλά τόσο σημαντική έρευνά της. Θα γίνει ξανά άντληση των υδάτων (τώρα το σκάμμα έχει πάλι κατακλυστεί) και θα διερευνηθεί περαιτέρω το κτίριο.
Επίσης, θα μελετήσει αν σχετίζεται με το άγαλμα του Αλεξάνδρου που είχε βρει κοντά ή αν δεν έχει σχέση. Οχι, μη ρωτήσετε αν έχει βοήθεια από την Ελλάδα. Δεν έχει…

Καθυστέρηση λόγω ταραχών

Η συνέχιση των ερευνών είχε προγραμματιστεί για τα προηγούμενα χρόνια, αλλά μεσολάβησαν τα γεγονότα στην Αίγυπτο. Πέρυσι όμως δόθηκε ξανά η απαραίτητη άδεια.

ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ … ΣΤΙΣ  14/5/2009
Ανακάλυψη στην Αλεξάνδρεια
Μιλώντας για «ανακάλυψη που όμοιά της δεν έχει γίνει στην Αλεξάνδρεια ολόκληρες δεκαετίες», η αρχαιολόγος Καλλιόπη Λιμναίου – Παπακώστα παρουσίασε το μαρμάρινο άγαλμα που ανακάλυψε στους κήπους του Σαλαλάτ

Μιλώντας για «ανακάλυψη που όμοιά της δεν έχει γίνει στην Αλεξάνδρεια ολόκληρες δεκαετίες», η αρχαιολόγος Καλλιόπη Λιμναίου – Παπακώστα παρουσίασε το μαρμάρινο άγαλμα που ανακάλυψε στους κήπους του Σαλαλάτ στην Αλεξάνδρεια.
Τα χαρακτηριστικά του θυμίζουν «ηρωικά πορτρέτα του Μεγάλου Αλεξάνδρου από τον Λύσιππο».

Δημιουργήστε ένα δωρεάν ιστότοπο ή ιστολόγιο στο WordPress.com.

ΠΑΝΩ ↑