Μικρά Ασία: Αρχαίο συμφωνητικό μίσθωσης ανακαλύφθηκε στην αρχαία πόλη Τέως

Οι ανασκαφές που βρίσκονται σε εξέλιξη στην αρχαία πόλη Τέως στην επαρχία της Σμύρνης στη Μικρά Ασία έφεραν στο φως μια επιγραφή 2200 ετών που πιστεύεται ότι είναι μια ολοκληρωμένη συμφωνία ενοικίασης της εποχής.

Η συμφωνία, η οποία προφανώς γίνεται με έναν εγγυητή και έξι μάρτυρες,  μεταξύ των οποίων και
επικεφαλής της πόλης, αναφέρει και επιπλήξεις σε περίπτωση παράνομης χρήσης της γης και των κτηρίων.

Ο καθηγητής Μ. Αντάκ, επικεφαλής του τμήματος Προϊστορικών Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Ακντενίζ, δήλωσε ότι ο Ηρόδοτος δίνει πληροφορίες σχετικά με την αρχαία πόλη Τέως.

[Η Τέως ιδρύθηκε το 1100 π. Χ. από Μινωίτες από τον Ορχομενό, Ίωνες και Βοιωτούς. Η πόλη ανήκε στο Κοινό των Ιώνων (ή Ιωνική Δωδεκάπολη)].
«Η Τέως είναι μία από τις πιο παραγωγικές πόλεις στην Μ.Ασία, όσον αφορά το περιεχόμενο των επιγραφών.

Η διοικητική και περιφερειακή δομή της πόλης μπορεί να γίνει κατανοητή από τις επιγραφές, οι οποίες δίνουν πολύ λεπτομερείς πληροφορίες για την κατοίκηση της πόλης από τους Έλληνες, καθώς και στη ρωμαϊκή περίοδο.

Περίπου 200 (ελληνικές) επιγραφές ανακαλύφθηκαν, έως το 2010 και σήμερα ως το 2016 έχουν ανακαλυφθεί συνολικά περίπου 400 (ελληνικές) επιγραφές», πρόσθεσε.

Μεταξύ των επιγραφών, μία έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον με αρκετά πλούσιο περιεχόμενο. Η συμφωνία έγινε σε μια στήλη 1,5 μέτρων, πυκνογραμμένη σε 58 σειρές δίνει λεπτομέρειες της σύμβασης για την παραχώρηση ενός χώρου που περιλαμβάνει κτήρια, δούλους, ιερό βωμό και καθορίζεται η χρήση του.

Από την πόλη Τέως κατάγονται οι ποιητές Ανακρέων, Αντίμαχος, Επίκουρος, Ναυσιφάνης, Απελλήκων καθώς ο ιστορικός Εκαταίος και αρκετοί σημαντικοί φιλόσοφοι και καλλιτέχνες γνωστοί στην αρχαιότητα.- ΠΗΓΗ/www. mikres-ekdoseis.gr

Το αρχαιολογικό ύφασμα αποκαλύπτει …

Λεπτομέρεια ανακατασκευής υφάσματος (φωτ. ΑΠΕ-ΜΠΕ / Στέλλα Σπαντιδάκη).

Η πορφύρα, η κάνναβη και η μόδα: το αρχαιολογικό ύφασμα αποκαλύπτει Η άνθηση του κλάδου της αρχαιολογίας του υφάσματος
Λευκό ασφαλώς, αλλά και κόκκινο, πορφυρό, πράσινο, κίτρινο, γαλαζογκρί, κροκί, μαύρο: αντίθετα από την κοινή πεποίθηση, ο κόσμος της αρχαιότητας δεν ήταν μουντός και μονόχρωμος αλλά πολύχρωμος. Κι αυτή είναι μόνο μία από τις πολλές πληροφορίες που μπορεί να μας δώσει για την Κλασική εποχή ένα και μόνο θραύσμα υφάσματος.
Γιατί απαντήσεις υπάρχουν πλέον και για άλλα ερωτήματα. Όπως, για παράδειγμα, τι περιείχε η

γκαρνταρόμπα των γυναικών και των ανδρών της Μινωικής εποχής ή τι κληροδότησε το αρχαίο ύφασμα στη σύγχρονη μόδα. Αλλά και ποια είναι η σχέση του με την αρχιτεκτονική ή τη θρησκεία.

Μελέτη υφάσματος στο εργαστήριο (φωτ. ΑΠΕ-ΜΠΕ / Στέλλα Σπαντιδάκη).

Τι μπορεί να μας πει το αρχαιολογικό ύφασμα ακόμη; «Καταλαβαίνουμε πόσο καλά γνώριζαν οι πρόγονοί μας το φυσικό περιβάλλον, γεγονός που τους επέτρεπε να εκμεταλλευτούν τις πρώτες ύλες. Μας πληροφορεί επίσης με ποιο εργαλείο έγινε η ίνα και ποιο χρησιμοποιήθηκε για το ύφασμα, αλλά και να εντοπίσουμε διακοσμητικά στοιχεία, όπως είναι το κέντημα ή τα κρόσσια» λέει  η Στέλλα Σπαντιδάκη, αρχαιολόγος και συνδιοργανώτρια της ημερίδας «Έρευνα και προβολή του αρχαιοελληνικού υφάσματος στην Ελλάδα», η οποία πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σάββατο, στην Αθήνα.

Ο κλάδος της αρχαιολογίας του υφάσματος, επισημαίνει η Στέλλα Σπαντιδάκη, άρχισε να αναπτύσσεται μόλις στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, ενώ τα τελευταία χρόνια έχει γνωρίσει τεράστια άνθηση παγκοσμίως. «Σε αντίθεση με τους παραδοσιακούς τομείς της αρχαιολογίας (κεραμική, γλυπτική κ.λπ.), τα αρχαιολογικά υφάσματα είναι ένα τοπίο προς εξερεύνηση που μπορεί ακόμη να μας εκπλήξει» σημειώνει.

Τι εξέπληξε την ίδια; «Πάρα πολλά πράγματα. Ας πούμε, το γεγονός ότι ήταν πάρα πολλοί οι άνδρες στην Κλασική περίοδο που ασχολούνταν με το ύφασμα» απαντά. Και πράγματι: στην Κλασική περίοδο, η υφαντική είναι παρούσα τόσο στο σπίτι όσο και στο εργαστήριο, αποτελεί μείζονα οικονομική δραστηριότητα και οι άνδρες απασχολούνται σε διάφορα στάδια της κατασκευής, της διακόσμησης και της εμπορίας των υφασμάτων.

Ο πλούτος πληροφοριών είναι ανεξάντλητος. Κι αυτές είναι πληροφορίες που δίνουν στους ειδικούς τα υφάσματα που έχουν διασωθεί, τα περισσότερα από τα οποία βρίσκονται σε ορυκτοποιημένη κατάσταση. Η πορφύρα, για παράδειγμα, το πιο ανθεκτικό απ’ όλα τα χρώματα, παραγόταν από τρία είδη κοχυλιών, ενώ για την παρασκευή ενός και μόνο γραμμαρίου βαφής απαιτούνταν δέκα χιλιάδες οστρακοειδή από αυτά τα τρία είδη. Είχε επομένως τεράστιο κόστος, γεγονός που είχε οδηγήσει στην εφεύρεση υποκατάστατων.

Και ποια υλικά χρησιμοποιούνταν στην ύφανση; «Κι εδώ η ευρηματικότητα των Αρχαίων ήταν ανεξάντλητη. Από μαλλί κατσίκας έως τσουκνίδα. Και φυσικά κάνναβη» απαντά η Στέλλα Σπαντιδάκη. «Θα σας φανεί τουλάχιστον περίεργο εάν πω ότι ο ελληνικός πολιτισμός εξαπλώθηκε χάρη στην κάνναβη» λέει από την πλευρά του ο Αργύρης Μουντζούρης, ο οποίος μίλησε για τη χρήση αυτού του φυτού στην αρχαία Ελλάδα και τους λόγους της εξαφάνισής της από τη σύγχρονη ιστοριογραφία στην ημερίδα που διοργάνωσε το Κέντρο Έρευνας και Συντήρησης Αρχαιολογικού Υφάσματος ARTEX.

Στην Κλασική περίοδο, η υφαντική ήταν παρούσα τόσο στο σπίτι όσο και στο εργαστήριο (φωτ. ΑΠΕ-ΜΠΕ / Στέλλα Σπαντιδάκη).

Όπως εξηγεί, η ευρύτατη χρήση της ίνας από ήμερη κάνναβη οφείλεται στα μοναδικά χαρακτηριστικά του φυτού: τις εξαιρετικά μεγάλης αντοχής μακριές ίνες που παράγει και την ανθεκτικότητά της στο νερό, κάτι που σημαίνει ότι δεν μουχλιάζει. «Πώς φαντάζεστε ότι έφτασαν τα ελληνικά καράβια στη Σικελία χωρίς να διαλυθούν τα πανιά τους από τις αντιξοότητες ενός τόσο μεγάλου ταξιδιού; Να γιατί κάτι που αρχικά ακούγεται πολύ περίεργο, η συμβολή της κάνναβης στην εξάπλωση του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, τελικά δεν είναι και τόσο» αναφέρει. «Ο δρόμος της κάνναβης είναι παλαιότερος ακόμη και από αυτόν του μεταξιού» προσθέτει.

Οι ειδικοί διαθέτουν σήμερα πληροφορίες για το αρχαιολογικό ύφασμα που δίνουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα όχι μόνο για την υφαντική αλλά και για τις αρχαίες κοινωνίες γενικότερα. Όπως λέει η Στέλλα Σπαντιδάκη, «το αρχαιολογικό ύφασμα μας δίνει την ευκαιρία να φωτίσουμε ακόμη περισσότερο αλλά και κάτω από ένα διαφορετικό πρίσμα τον κλασικό κόσμο».www.archaiologia.gr/

Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο … ΟΔΥΣΣΕΙΑ

Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο (NAM) γιορτάζει την 150η επέτειό του στις 3 Οκτωβρίου, με μια νέα προσωρινή έκθεση, με τίτλο «Οδύσσεια». Με τον τρόπο αυτό, το μουσείο ελπίζει να δείξει την δική του  Οδύσσεια στο να γίνει ένας πολιτιστικός φάρος για τον κόσμο με την πλουσιότερη συλλογή των τεχνουργημάτων από την ελληνική αρχαιότητα. Η Νέα έκθεση του σχεδιάζει να δώσει στους επισκέπτες τη μοναδική ευκαιρία να θαυμάσουν 184 εκθέματα από την συλλογή του, καθώς και έξι από : τρία από το Επιγραφικό Μουσείο της Αθήνας και άλλα τρία από το Μουσείο της Ακρόπολης. Οι επισκέπτες θα δουν επίσης μερικές «εκπλήξεις» στην οθόνη που περιγράφει με λεπτομέρειες τις περιπέτειες των ανθρώπων από τη Νεολιθική εποχή μέχρι και τη ρωμαϊκή εποχή.

Εκτός από την αξία των αντικειμένων , η ομορφιά της οθόνης έχει παρουσιαστεί ως  μαρμάρινη όπου καλύπτεται με τις αποχρώσεις του βαθύ μπλε της θάλασσας και με  ηχητικά εφέ, καθιστώντας την έκθεση μια σφαιρική εμπειρία. Προσθέστε αυτό στα  λόγια που ακούγωνται εκεί από  σύγχρονους Έλληνες ποιητές όπως τον Καβάφη, Γιώργο Σεφέρη, Οδυσσέα Ελύτη και Γιάννη Ρίτσο καθιστώντας την μία  συναισθηματικά φορτισμένη έκθεση.

Η ίδια η αφήγηση επικεντρώνεται σε τρεις θεματικές ενότητες: 

(1) Η διαδρομή προσφέρει στοιχεία για την αναζήτηση του ανθρώπου για τις πρώτες ύλες, τις γνώσεις και τις ιδέες. Ο επισκέπτης μπαίνει σε ένα εννοιολογικό πλοίο και να ταξιδεύει  μέσα από τους μύθους που συνόδευαν τα θαλάσσια ταξίδια των αρχαίων ανθρώπων δίνοντας μια υπαινικτική μορφή στο περιβάλλον της περιπέτειας και της γνώσης.

(2) Η έννοια της Ιθάκης, εμπνευσμένο από την επάνοδο (Νόστος) του Οδύσσεα είναι αφιερωμένο στις πατρίδες όλων των ανθρώπων. Αυτές οι καθολικές ιδέες και έννοιες που επεξηγούνται από τα έργα που ενσωματώνουν τη συλλογική προσπάθεια των κοινωνιών για τη διασφάλιση της ανάπτυξης και της ευημερίας, καθώς και την ανάγκη της ανθρώπινης ύπαρξης να αψηφούν φθαρτότητα της.

(3) Η έξοδος εμφανίζεται μέσα από τις αρχαίες δημιουργίες που οριοθετούν συμβολικά μεγάλα επιτεύγματα που καλούν τον σύγχρονο επισκέπτη να πάρει τη σκυτάλη και να συνεχίσει τη δημιουργικότητα.

Η μουσική για την έκθεση είναι ευγενική προσφορά του συνθέτη Βαγγέλη Παπαθανασίου από τα έργα του «Ιθάκη» και «ΦΩΝΕΣ – “VOICES – Dream in an Οpen Place.”
 Το Ίδρυμα Ευγενίδου προσφέρεται τον εξοπλισμό και την εφαρμογή του έναστρου ουρανού όπου ο Οδυσσέας κοιτάζει για να βρει την επιστροφή του στο Ιθάκη από το νησί της Καλυψώς, ενώ το Εθνικό Θέατρο προσφέρει το  θεατρικό κοστούμι του «Οιδίποδα του βασιλιά.» Και οι δύο από αυτές τις προσφορές συμβάλλουν στην ενίσχυση της εμπειρίας του επισκέπτη στα αντίστοιχα τμήματα της έκθεσης. Το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος προσφέρει μια γενναιόδωρη δωρεά για την οθόνη.

Η έκθεση συνοδεύεται από κατάλογο στην ελληνική και στην αγγλική γλώσσα, μια δημοσίευση του ΤΑΠ. Ο όγκος αυτός για την επέτειο περιλαμβάνει κείμενα που παρουσιάζουν τη διαχρονική πορεία και την άσκηση των ανθρώπων που έζησαν και δημιούργησαν στον ελλαδικό χώρο και την ευρύτερη περιοχή  της Ανατολικής Μεσογείου, καθώς και τα αποτελέσματα της διεθνούς έρευνας έργα που σήμερα διεξάγονται με επίκεντρο σημαντικές  αρχαιότητες ,είναι οι συλλογές του Μουσείου, με όλη αυτή την πλούσια εικονογράφηση. Ο Επίλογος είναι αφιερωμένος στην 150 χρόνων μακρά ιστορία του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου και εμπλουτίζεται με κείμενα για την επιστημονική, εκπαιδευτική και κοινωνική προσφορά του.

Τα εγκαίνια της έκθεσης έχει προγραμματιστεί για Δευτέρα 3 Οκτώβρη 2016, μια ιδιαίτερα συμβολική ημερομηνία, δεδομένου ότι ήταν σε μια άλλη Δευτέρα, πριν από 150 χρόνια, ότι ο θεμέλιος λίθος του πρώτου Εθνικού Μουσείου στη χώρα που από τον βασιλιά Γεώργιο Α ‘ , με την παρουσία του ολόκληρη την ομάδα των υπουργών και των πολιτικών, θρησκευτικών, στρατιωτικών και δημοτικές αρχές.
Τα επίσημα εγκαίνια είναι την Δευτέρα 3 Οκτωβρίου σε μια πρόσκληση-μόνο γεγονός. Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος θα εγκαινιάσει την εκδήλωση με την παρουσία του Υπουργού Πολιτισμού Αριστείδης Μπαλτάς. Ηθοποιός Όλια Λαζαρίδου θα απαγγείλει ποίημα Ιθάκη του Καβάφη.

Ψηφιδωτό Λάρνακας: Έρχονται στο φως οι Άθλοι του Ηρακλή

Εντατικά εργάζονται οι αρχαιολόγοι για την πλήρη αποκάλυψη του ψηφιδωτού με τους άθλους του Ηρακλή

Tο μεγαλείο του κτηρίου στη Λάρνακα, στην περιοχή του αρχαίου Κιτίου, το οποίο κοσμούσε το ψηφιδωτό με τους άθλους του Ηρακλή, ανέδειξε η ανασκαφή του Τμήματος Αρχαιοτήτων Κύπρου, η οποία έφτασε στα 30 – 40 μέτρα κατά μήκος της οδού Αγίου Νεοφύτου και σε πλάτος 3 – 5 μέτρα.

Η ανασκαφικές εργασίες για την πλήρη αποκάλυψη του ψηφιδωτού με τους άθλους του Ηρακλή θα διαρκέσει αρκετούς μήνες. Από τις αρχές Ιουλίου οι αρχαιολόγοι κατάφεραν να φέρουν στο φως τμήματα των θεμελίων του κτηρίου, των κολόνων και του δαπέδου.
 Σύμφωνα με τον έφορο Αρχαιοτήτων, Γιώργο Φιλοθέου, η στόχευση του Τμήματος Αρχαιοτήτων κινείται πλέον προς τρεις κατευθύνσεις:
Την ολοκλήρωση της διαδικασίας απαλλοτρίωσης της παλιάς κατοικίας, που θα επιτρέψει στην αρχαιολογική υπηρεσία να συνεχίσει τις εργασίες στο κτήριο που κοσμούσε το ψηφιδωτό του Ηρακλή και ίσως και κάτι νέο. Παράλληλα, το Τμήμα Αρχαιοτήτων, τις αμέσως επόμενες ημέρες, λόγω Φθινοπώρου και αναμενόμενων βροχών, θα προωθήσει την εγκατάσταση σκέπαστρου πάνω από το αρχαιολογικό εύρημα το οποίο να το προστατεύει, αλλά και να επιτρέπει στο αρχαιολογικό προσωπικό να εργάζεται σε καθημερινή βάση.

Παράλληλα, ο κ. Φιλοθέου τόνισε, ότι προχωρούν και οι εργασίες στο υφιστάμενο τμήμα του χώρου που έχει ανασκαφεί.
 Σε δηλώσεις στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος», ο κ. Φιλοθέου ανέφερε, ότι για την ώρα δεν έχει ανευρεθεί άλλο τμήμα του ψηφιδωτού των Άθλων του Ηρακλή, δηλαδή κάποιος άλλος πίνακας εκτός από τους πέντε που ήδη εντοπίστηκαν. Συνήθως, σημείωσε, τα ψηφιδωτά των Άθλων του Ηρακλή συνοδεύονται από 12 πίνακες – όσοι και οι άθλοι του.

ΔΕΙΤΕ     ΕΔΩ    ΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΥΡΗΜΑΤΟΣ 

Κρήτη : ανακάλυψαν αρχαιολογικό θησαυρό του 5ου αι. π.Χ.

Ένα από τα πιο γραφικά ψαράδικα χωριά, ο Λέντας, 73 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Νομού Ηρακλείου, είναι χτισμένο στη θέση της αρχαίας των Κρητών πόλεως του Λεβήνα

Πρόκειται για έναν συχνό τουριστικό προορισμό καθώς η ομορφιά του φυσικού τοπίου είναι απαράμιλλη ενώ η φήμη των θεραπευτικών ιαματικών υδάτων, περνά τα ελληνικά σύνορα.
Αφήνοντας πίσω το χωριό Μοίρες, οι ταμπέλες θα σας οδηγήσουν στον Λέντα.(ΣΣ ή Λέοντα παρακείμενος λόφος ομοιάζει με καθιστό λέοντα) Η διαδρομή θα σας μαγέψει, ενώ η βόλτα με τα πόδια είναι απαραίτητη.
Έτσι ακριβώς συνέβη με τον κ. Ευάγγελο Μπεξή και τον κ. Αδριανό Μπεζουγλώφ. Οι δύο αρχαιολόγοι, λοιπόν, γνώστες της ιστορίας της περιοχής, θέλησαν να περιηγηθούν με τα πόδια στον λόφο.
Όπως εξηγεί στο o κ. Μπεζουγλώφ, γλωσσολόγος, στην περιοχή και συγκεκριμένα στον λόφο
υπάρχουν διάσπαρτα κομμάτια από αρχαιολογικά αντικείμενα.

Έκαναν διακοπές στην Κρήτη και βρήκαν αρχαία αξίας

Η έκπληξη του κ. Μπεζουγλώφ ήταν μεγάλη όταν ανακάλυψε πως το πράσινο, όπως λέει, αντικείμενο που έβλεπε μπροστά του – και αρχικά πέρασε για σκουπίδι – τελικά ήταν ένα γυναικείο ειδώλιο.
«Πρόκειται για ένα ειδώλιο σπάνιας ομορφιάς και μεγάλης αρχαιολογικής αξίας. Η πρώτη εικόνα μας δείχνει πως τοποθετείται στα τέλη του 6ου με αρχές 5ου αιώνα π.Χ. Είναι αυστηρού ρυθμού, έχει αμυγδαλωτά μάτια, μακριά κόμη, φέρει χιτώνιο και απεικονίζει μια ιέρεια ή θεότητα. Το ειδώλιο είναι από ορείχαλκο ενώ τα μάτια φαίνεται να είχαν πολύτιμους λίθους, λόγω του κενού που υπάρχει σήμερα μέσα», λέει  o αρχαιολόγος Ευάγγελος Μπεξής.

Η ανακάλυψη της «Κυράς του Λέντα»

Καθώς οι κ.κ. Μπεξής και Μπεζουγλώφ περιηγούνταν στον χώρο του Ασκληπιείου του Λέντα με την παρέα τους, την προσοχή του δεύτερου τράβηξε ένα πολύ λεπτό κομματάκι από κάποιο αγγείο. «Το έπιασα στο χέρι μου και το θαύμασα. Ακριβώς δίπλα ήταν κάτι που έμοιαζε με σκουπίδι. Ήταν πράσινο. Το πέρασα αρχικά για αναπτήρα και πήγα να το πιάσω για να το πετάξω. Όμως τραβώντας το, ανασύρθηκε ένα ειδώλιο 12 εκατοστών από το έδαφος. Δεν έχω λόγια για να περιγράψω πώς αισθάνθηκα».

Αμέσως, κάλεσαν την αστυνομία η οποία παρέλαβε το αγαλματίδιο και το μετέφερε με προσοχή στην εφορεία αρχαιοτήτων Ηρακλείου που θα εξετάσει και θα χρονολογήσει το ειδώλιο.

Εάν τελικά αποδειχθεί πως το γυναικείο ειδώλιο είναι του 5ου αιώνα, αυτό σημαίνει πως υπήρχε πριν από τη δημιουργία του Ασκληπιείου. «Το γεγονός πως βρέθηκε στην κορυφή του λόφου μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως επρόκειτο για αγαλματίδιο μινωικής λατρείας και επομένως πάμε ακόμα πιο παλιά δηλαδή ίσως και να μιλάμε για 2η ή και 3η χιλιετία π.Χ» τονίζει  ο κ. Μπεξής.

Εκ του  CNN Greece

Στον Λέοντα εμφανίστηκαν οι αρχαιότεροι θολωτοί τάφοι  των πρωτομινωικών χρόνων

ΔΕΣ ΕΝΤΟΣ    ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΊΕΥΣΗΣ 

Ανακαλύφθηκε άγαλμα της θεάς Κυβέλης της εποχής του Βασιλείου του Πόντου .

Σχεδόν άθικτη σε ηλικία 2100 ετών

Μοναδικό άγαλμα της Κυβέλης αναδύθηκε από τη γη του Πόντου

Ένα μοναδικό άγαλμα της θεάς Κυβέλης ανακάλυψαν αρχαιολόγοι στα Κοτύωρα του Πόντου.
Πρόκειται για άγαλμα 2.100 ετών, ύψους 1,10 μέτρων και βάρους 200 κιλών, που αναπαριστά τη θεά Κυβέλη καθήμενη. Βρέθηκε σχεδόν άθικτο, κατά τη διάρκεια των ανασκαφών που γίνονται στον
αρχαιολογικό χώρο Κουρούλ Καλεσί, ο οποίος βρίσκεται στην επαρχία των Κοτυώρων (Όρντου).

 Το άγαλμα αναμένεται να μεταφερθεί στο Αρχαιολογικό Μουσείο των Κοτυώρων.

Σύμφωνα με τον επικεφαλής της ανασκαφικής αποστολής και πρόεδρο του τμήματος Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Γκαζί, καθηγητή Σουλεϊμάν Γιουτζέλ Σενγιούρτ, είναι το πρώτο μαρμάρινο άγαλμα που βρίσκεται στην περιοχή. Ο ίδιος εκτίμησε ότι πρόκειται για εύρημα μεγάλης αξίας. Το άγαλμα διατηρήθηκε σε άριστη κατάσταση στην πορεία των αιώνων, μετά την ήττα του Μιθριδάτη ΣΤ’ και την κατάλυση του Βασιλείου του Πόντου τον 1ο αιώνα π.Χ από το ρωμαϊκό στρατό.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΣΧΕΤΙΚΑ 

Η μητέρα θεά Κυβέλη έλκει την καταγωγή της από τη Φρυγία, λατρεύτηκε όμως και στον ελλαδικό χώρο με την ονομασία Ρέα, ενώ η λατρεία της μεταφέρθηκε αυτούσια από τη Μικρά Ασία και στη Ρώμη. Ήταν κόρη του Ουρανού και της Γης, θεωρούνταν η θεά της γης και η μητέρα των θεών. Με τον Κρόνο απέκτησε πολλά παιδιά, μεταξύ των οποίων είναι ο Δίας, η Ήρα, ο Ποσειδώνας και ο Πλούτωνας.

Η λατρεία της συνδέθηκε με τον μύθο του Άττιδος και οι λατρευτικές εκδηλώσεις έπαιρναν οργιαστικό χαρακτήρα, συμβολίζοντας την περιοδική αναγέννηση της φύσης.

Υπάρχουν διάφορες εκδοχές του μύθου του Άττιδος, ο οποίος σύμφωνα με μία από τις επικρατέστερες εκδοχές ήταν γιος της Κυβέλης (Άγδιστις στη Φρυγία) και τον γέννησε ούσα παρθένα. Όταν ο Άττις ενηλικιώθηκε θα παντρευόταν τη φρυγική Πεσσινούντα, κόρη του βασιλιά.

Η Άγδιστις που ήθελε δικό της τον νέο, παρουσιάστηκε στον γάμο και από την υπερβολική ζηλοτυπία της ανάγκασε τον Άττι να αυτοευνουχισθεί. Η Άγδιστις, μετάνιωσε για την πράξη της και παρακάλεσε τον Δία να ξαναφέρει στη ζωή τον Άττι. Σύμφωνα με τον μύθο, ο Αττις αναστήθηκε και παρά την απροθυμία του, ο Δίας υποσχέθηκε στην Άγδιστη ότι το σώμα του δεν θα φθειρόταν ποτέ.

Πολλά στοιχεία της λατρείας αυτής υιοθετήθηκαν αργότερα από τους χριστιανούς, όπως ο βασανιστικός θάνατος του Άττιδος, η παρθένα μητέρα του, ο θάνατος του ως μέσο κάθαρσης των ανθρώπων, ο θρήνος και στη συνέχεια το γλέντι που ακολουθούσε την ανάστασή του.

ΜΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Γιάννης Μανδαλίδης στο in.gr 
ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ Pontos news

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

TΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

ΜΙΘΡΙΔΑΤΗΣ ΣΤ’ Ο ΕΥΠΑΤΟΡΑΣ ΚΑΙ ΔΙΟΝΥΣΟΣ

ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΤΟΥ ΜΙΘΡΙΔΑΤΟΥ ΣΤ’ ΕΥΠΑΤΟΡΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΥ-Α’ Μιθριδατικός πόλεμος

ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΤΟΥ ΜΙΘΡΙΔΑΤΟΥ ΣΤ’ ΕΥΠΑΤΟΡΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΥ – Β’και Γ’ Μιθριδατικός πόλεμος

Ακόμη έναν ελληνικό τάφο του 350 π.Χ. βρήκαν στην Αμισό του Πόντου …

Ένας 2300 ετών ταφικός θάλαμος της «Ελληνιστικής» Ελληνικής  περιόδου βρέθηκε σε ένα εργοτάξιο στην Αμισό (Σαμψούντα) στον Πόντο της Μ. Ασίας .

Ένα  μνήμα ανακαλύφθηκε κατά τη διάρκεια ενός εξωραϊσμού για τις υπάρχουσες εκεί ανασκαφές  που διεξάγονται στη Σαμψούντα (Αμισός) από το Μουσείο Αρχαιολογίας και Εθνογραφίας, στα πλαίσια λοιπόν αυτών των εργασιών βρέθηκε ελληνικός τάφος της εποχής των λεγομένων «ελληνιστικών» ετών που συναντάμε σε όλη την τότε Ελληνική επικράτεια .

Ο θάλαμος βρίσκεται σε ένα αρχαιολογικό χώρο στην περιοχή του Toptepe.Τα τοιχώματα του έγιναν με εργασία τοιχοποιίας από τεμάχια  φυσικής πέτρας , έχει διάδρομο, ο ονομαζόμενος  «δρόμος» και έχει 12 μέτρα μήκος. Το τόξο της οροφής  του διάδρομου έχει ύψος περίπου 2,8 μ. και το πλάτος του διαδρόμου είναι 2,5 μέτρα.

Ο Δήμαρχος της περιοχής είπε ότι η Σαμψούντα (Αμισός) ήταν μια πόλη με εξέχουσα θέση στην αρχαιότητα. «Αυτή η ανακάλυψη θα κάνει το Έργο μας εδώ να έχει ακόμη περισσότερο νόημα»

 Η  Αμισός, ιδρύθηκε  μεταξύ των ετών 760-750 π.Χ. από τους Μιλήσιους και ακμάζει χάρη στο εμπόριο και τον ελληνικό πολιτισμό  για πολλούς αιώνες.

~~{ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ }~~

Η Αμισός ήταν ελληνική πόλη και λιμάνι του Πόντου. Βρισκόταν στις ακτές της Μαύρης θάλασσας, στο δέλτα των ποταμών Άλυος και Ίριδος. Έχει ταυτιστεί με τα ερείπια ενός αρχαίου οικισμού ΒΔ της σύγχρονης πόλης Σαμψούντας (Samsun). Η θέση τησ ήταν ιδιαίτερα προνομιακή, αφού η εδαφική της διαμόρφωση ευνοούσε τον ελλιμενισμό μεγάλων εμπορικών πλοίων, γεγονός το οποίο κατέστησε σταδιακά την πόλη ακμάζον λιμάνι. Η Αμισός γειτνίαζε και με τον πολυσύχναστο εμπορικό δρόμο που συνέδεε τις ακτές με την ενδοχώρα του Πόντου και την Καππαδοκία. Όπως είναι φυσικό, οι δύο αυτές παράμετροι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της πόλης σε μείζον εμπορικό κέντρο του αρχαίου κόσμου.

Οι αρχαίες πηγές πιστοποιούν ότι η Αμισός ήταν η δεύτερη σε ισχύ πόλη στην περιοχή μετά τη γειτονική της Σινώπη.1 Ενδεικτική της σπουδαιότητάς της είναι η περιγραφή του γεωγράφου Στράβωνα, ο οποίος την αποκαλεί «αξιολογώτατη» πόλη. Ο χαρακτηρισμός αυτός απαντά και σε μεταγενέστερες πηγές, στοιχείο που αποδεικνύει ότι η πόλη διατήρησε αναλλοίωτη τη σημασία της και στη Βυζαντινή περίοδο.2 Το ελληνικό στοιχείο ήταν ιδιαίτερα έντονο στη γύρω περιοχή. Πέραν της Σινώπης εκεί βρίσκονταν και άλλες ακμάζουσες ελληνικές αποικίες, όπως η Ηράκλεια και η Τραπεζούντα.
Η αρχαία, ρωμαϊκή και βυζαντινή πόλη βρίσκονταν σε ένα μεγάλο ακρωτήριο ΒΔ της σύγχρονης πόλης. Σήμερα ο χώρος αποτελεί στρατιωτική ζώνη και η πρόσβαση απαγορεύεται.

Η περιοχή διαθέτει πρόσβαση από νότια, η οποία ήταν πολύ εύκολο να προστατευτεί σε περίπτωση επίθεσης. Το 19ο μάλιστα αιώνα σώζονταν τα ερείπια των τειχών της Ελληνιστικής περιόδου και ημικυκλικών πύργων στην ακρόπολη, καθώς και ένας ναός με κίονες και ανάγλυφη διακόσμηση. Αναφέρεται επίσης ότι διάσπαρτα ερείπια της αρχαίας πόλης εκτείνονταν στην ενδοχώρα σε έκταση 1 χλμ.

Τα ερείπια που σώζονται σήμερα είναι ελάχιστα, ενώ οι υπάρχουσες επιγραφές δεν επαρκούν για την ταύτιση των αρχαίων οικοδομημάτων. Σώζονται μόνο κάποιες υπόγειες δεξαμενές, καθώς και λαξευτοί τάφοι, ενώ ένα αξιόλογο ενεπίγραφο ψηφιδωτό με τη Θέτιδα και τον Αχιλλέα που βρέθηκε εκεί έχει μεταφερθεί στο μουσείο της Σαμψούντας. Το αρχαίο αγκυροβόλιο της πόλης βρισκόταν βόρεια από το σύγχρονο και προστατευόταν από δύο μόλους.

     ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ    

Ίωνες ,Αιολείς και Δωριείς στην Μικρά Ασία

ΜΙΘΡΙΔΑΤΗΣ ΣΤ’ Ο ΕΥΠΑΤΟΡΑΣ ΚΑΙ ΔΙΟΝΥΣΟΣ

Ο Βυζαντινός Πόντος

Έλληνες και άλλοι λαοί στον Ανατολικό Εύξεινο Πόντο

Μυκηναϊκό αγγείο βρέθηκε στην Βουλγαρία

Ένα σπάνιο εύρημα, ένα σχεδόν άρτιο μυκηναϊκό αλάβαστρο (αγγείο αρωμάτων), εντοπίστηκε φέτος το καλοκαίρι κατά τις ανασκαφές που γίνονται στη θέση της ύστερης Εποχής του Χαλκού (13ος αιώνας π. Χ.) στο Μπρέστο της νοτιοδυτικής Βουλγαρίας.
Το 1913 η περιοχή είχε καταληφθεί από τον Ελληνικό στρατό ,αλλά κατόπιν με την συνθήκη ειρήνης των Βαλκανικών Πολέμων την δώσαμε στην Βουλγαρία.

Ιστοσελίδες αρχαιολογικών ειδήσεων, αλλά και η βουλγαρική μη κερδοσκοπική οργάνωση Balkan Heritage Foundation (www.bhfieldschool.org/news/new-mycenaean-find-from-sw-bulgaria), αναφέρονται στο εύρημα, το οποίο ανακοίνωσε πρόσφατα το Νέο Βουλγαρικό Πανεπιστήμιο, που συμμετέχει στο ερευνητικό πρόγραμμα.

Ένα  σχεδόν πλήρες μυκηναϊκό αγγείο, ένα αλάβαστρο που χρησιμοποιείται ως δοχείο για αλοιφές, βρέθηκε φέτος το καλοκαίρι ανήκει στην  Ύστερη Εποχή του Χαλκού (13ος αι. π.Χ.) σε οικισμό στη  Νοτιοδυτική Βουλγαρία.Η  Μυκηναϊκή κεραμική  σπάνια έχει βρεθεί στη Βουλγαρία μέχρι τώρα.

Κεραμική της μυκηναϊκής εποχής είναι πολύ σπάνια στην περιοχή. Η εύρεση του αγγείου ρίχνει φως
στις σχέσεις που αναπτύχθηκαν μεταξύ των πληθυσμών στην περιοχή της νότιας οροσειράς της Βουλγαρίας και των αστικών κέντρων του Αιγαίου την εποχή των μυκηναϊκών ανακτόρων.

 Η θέση με την ισχυρή οχύρωση στο Μπρέστο, που βρίσκεται στην περιοχή του σημερινού χωριού Μπάνια της περιφέρειας του Ράζλογκ, ανασκάπτεται από διεθνή ομάδα αρχαιολόγων (Πανεπιστήμιο Λούντβιχ-Μαξιμίλιαν του Μονάχου και Νέο Βουλγαρικό Πανεπιστήμιο της Σόφιας), στην οποία συμμετέχουν και σπουδαστές από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία και την Αυστραλία.

Ο οικισμός βρίσκεται στις παρυφές λόφου και περιβάλλεται από τη στροφή ενός παραποτάμου του Νέστου. Το μυκηναϊκό αγγείο βρέθηκε σε πέρασμα, δίπλα σε ένα πολύ μεγάλο κτίριο με αψιδωτή απόληξη.

Στόχος των ερευνών στο Μπρέστο είναι η καλύτερη κατανόηση του πλούτου και των μακρινών σχέσεων που είχε αναπτύξει ο ισχυρά οχυρωμένος οικισμός, τα συμπαγή τείχη του οποίου δεν έχουν ομοιότητες με καμία άλλη θέση στην περιοχή, παρά μόνο με την έκτη οικοδομική φάση της Τροίας, όπως αναφέρει το Balkan Heritage Foundation.- πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΔΕΙΤΕ 

ΜΙΝΩΙΤΕΣ ΚΑΙ ΜΑΥΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Σύμφωνα με το πανεπιστήμιο της Καρλσρούης ο Μινωικός πολιτισμός είναι ο αρχαιότερος ναυτικός πολιτισμός στον κόσμο και αναπτύχθηκε από το 2800 π. Χ.

Αρχαίο Ελληνικό φρούριο ανακαλύφθηκε στην Κριμαία (Ταυρική)

Αρχαιολόγοι από τη Ρωσική Ακαδημία Επιστημών στο Ινστιτούτο Αρχαιολογίας έχουν ανακαλύψει έναν πύργο και τοίχους στην Κριμαία (Ταυρική) που ανήκουν σε ένα φρούριο που χτίστηκε πριν από  2.000 χρόνια πριν, κατά τη διάρκεια της περιόδου του Βασιλείου του Βοσπόρου .

Τα ευρήματα, που ήρθαν στο φως κατά τη διάρκεια ανασκαφών στη χερσόνησο του Κερτς, που βρίσκεται κοντά στο χωριό Gornostayevka (περίπου 1.000 μίλια νότια της Μόσχας), στην περιφέρεια  προπύργιο Kimmersky. Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι ο προμαχώνας χτίστηκε στα πρώτα 30 χρόνια του 3ου αιώνα π.Χ. και  τον 1ο αιώνα π.Χ., και κατόπιν κατά τη διάρκεια της βασιλείας του βασιλιά Άσανδρου Asander, οχυρώθηκε με παρατηρητήρια.

 Εκείνη την εποχή το προπύργιο αυτό προστάτευε το Ελληνικό  βασίλειο του Βοσπόρου και των περιοχών του στο  Παντικάπαιο (σύγχρονο Κερτς) από την απειλή των Σκύθων,
 Το 2016, ανασκαφές κοντά στην Gornostayevka ξεκίνησε ως μέρος της προετοιμασίας για ένα σχεδιαζόμενο αγωγό φυσικού αερίου από το έδαφος του Krasnodarsky (στην ηπειρωτική Ρωσία) για την Κριμαία.
Οι αρχαιολόγοι μελέτησαν την περιοχή του προμαχώνα και το ανάχωμα που υπήρχε δίπλα του. Τον πρώτο μήνα της έρευνας βρέθηκε στην κορυφή του λόφου ένας καλά διατηρημένος παλαιός πέτρινος αμυντικός πύργος .
Ανατολικά από αυτόν οι  επιστήμονες βρήκαν ένα αγρόκτημα  που περιέχει πολλά αντικείμενα από την εποχή. Οι αρχαιολόγοι βρήκαν επίσης κάποιους τάφους, συμπεριλαμβανομένου του  τάφου μιας γυναίκας με ένα πίθο  και μια  πλάκα, ένα χάλκινο κάτοπτρο, χάντρες και σκουλαρίκια.

 Πηγή: Russia Beyond the Headlines [Αύγουστος 16, 2016]

Μοναδικό: Οι «Επιτρέποντες» του Μενάνδρου από φοιτητές του Παν.Τόκιο στα αρχαία ελληνικά…!

ΟΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΓΙΝΑΝ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ!                                                                    

Οι φοιτητές της Λέσχης Αρχαίου Θεάτρου του Πανεπιστημίου του Τόκιο ανέβασαν, τον Μάρτιο του 2015, σε δύο πολύ πετυχημένες παραστάσεις στο Τόκιο την κωμωδία του Μενάνδρου «Επιτρέποντες» (πράξεις 2 και 3)… Στη συνέχεια, λόγω της μεγάλης ανταπόκρισης που είχαν, παρουσίασαν το έργο και στο Πανεπιστήμιο του Κιότο το Φθινόπωρο.

   ΒΙΝΤΕΟ   

Οι παραστάσεις έγιναν στα αρχαία ελληνικά και όπως είχαν πει στο GreeceJapan.com τον περασμένο Μάρτιο, τόσο οι ηθοποιοί, όσο και ο σκηνοθέτης πριν ασχοληθούν με το έργο δεν γνώριζαν ούτε το ελληνικό αλφάβητο!

Δείτε το βίντεο με την αξιέπαινη προσπάθεια των φοιτητών. Σκηνοθέτης της παράστασης είναι ο Tακουρό Οκαμότο και παίζουν οι Καζουχίρο Ουμεμούρα, Γιουσούκε Ομούρα και Ακιχίτο Καουασίμα και ο σκηνοθέτης.

Φυσικά είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει ένας Έλληνας τους διαλόγους ,μιας και εκτός από τις λέξεις ακούει και την ιαπωνική προφορά αλλά η προσπάθεια και μόνον δείχνει το τεράστιο μέγεθος του Ελληνικού Πνεύματος μετά από χιλιάδες χρόνια σε μια τόσο μακρινή κουλτούρα σήμερα και το κυριότερο ότι αυτή η αξιέπαινη μακρινή κουλτούρα το αναγνωρίζει…!

Πηγή: greecejapan